ஏலி ! சீலோம் தேவாலயத்தில் தலைமைக் குருவாக இருந்தவர். இவரே நீதித் தலைவர். நீதித் தலைவர் என்பவர் அரசருக்கு அடுத்த நிலையில் இருப்பவர். அந்த காலத்தில் அரசர்கள் இல்லை. எனவே ஏலியின் இடமே மிக உயரிய இடமாய் இருந்தது. மக்களின் குறைகளுக்கு இறைவனின் அருளால் தீர்வு காண்பதும், இறைவனின் சித்தத்தை மக்களுக்குத் தெரியப்படுத்துவதும் இவரது முதல் கடமை. ஏலி மிகுந்த இறையச்சமும், இறை பக்தியும் உடையவர்.
ஏலி நல்லவராக இருந்தாலும் குருக்களாக இருந்த அவருடைய பிள்ளைகள் ஒப்னிக்கும், பினகாசும் தலைகீழாக இருந்தார்கள். அவர்களிடம் இறை அச்சம் துளிகூட இல்லை. இறைவனுக்காகப் படைக்கப்படும் படைப்புப் பொருட்களை அவர்கள் துச்சமாக நினைத்தார்கள். இறைச்சியையெல்லாம் பலிக்கான விதிமுறைகளை மீறி பயன்படுத்தி வந்தார்கள். யாராவது எதிர்த்துக் கேட்டால் வன்முறையைக் கையாண்டார்கள்.
கடவுளுக்குப் பணிசெய்த பெண்களிடமே தகாத உறவில் ஈடுபட்டிருந்தனர். ஏலியால் இவர்களை நல்வழிப்படுத்த முடியவில்லை. அவர் முதிர் வயதுடையவராக இருந்தார். ஆனாலும் அவர்களிடம் அறிவுரை சொன்னார்..
“ஏம்பா.. ஊரே உங்களைப் பத்தி தப்பா பேசுதே. இது சரியில்லை. ஏன் இப்படியெல்லாம் செய்றீங்க ? நான் கேள்விப்படற விஷயங்களெல்லாம் நல்லாயில்லை. மனுஷனுக்கு எதிரா பாவம் செஞ்சா கடவுள் கிட்டே வேண்டுதல் செய்யலாம். நீங்க கடவுளுக்கு எதிராகவே தப்பு செய்றீங்களே. இதெல்லாம் தப்பு” என்றார். அவர்கள் கேட்கவில்லை. கடவுளின் கோபம் அவர்கள் மேல் விழுந்தது.
ஏலியிடம் இறையடியார் ஒருவர் வந்தார். கடவுளின் வார்த்தைகளை அவரிடம் சொன்னார். “உன் வீடும் உன் மூதாதை வீடும் என்றென்றைக்கும் கடவுளுக்காய் பணிசெய்யும் என்ற கடவுளின் வாக்குறுதியை அவர் திரும்பப் பெற்றுக் கொண்டார். உங்கள் ஆற்றல் மற்றும் உங்கள் மூதாதை ஆற்றல் அழிக்கப்படும். நீங்கள் கடவுளை விட உங்கள் பிள்ளைகளை உயர்வாக நினைக்கிறீர்கள். உங்கள் குடும்பத்தில் முதியவர்களே இல்லாத நிலை வரும். உன்னுடைய இரு பிள்ளைகளும் ஒரே நாளில் மாண்டு போவார்கள்” என்றார். ஏலி அதிர்ந்தார்.
கடவுள் ஏலியின் ஆலயத்தில் பணிபுரியும் சாமுவேல் எனும் சிறுவனிடமும் தனது திட்டத்தை அசரீரி மூலம் தெளிவாக்கினார். “தனது பிள்ளைகள் தப்பு செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்தும் அவர்களைத் திருத்தாத குற்றத்துக்காக ஏலியின் குடும்பம் தண்டனை பெறும். இந்த தண்டனையை பூஜை, படையல் போன்றவற்றால் விலக்கி விட முடியாது” என்றார். ஏலி இதைக் கேட்டு கலங்கினார். “அவர் ஆண்டவர். அவரது பார்வையில் நல்லது எதுவோ அதைச் செய்யட்டும்” என்றார்.
காலங்கள் கடந்தன. சாமுவேல் வளர்ந்தார். இப்போது பெலிஸ்தியர்கள் இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு எதிராகப் போரிட்டனர். கடவுள் இஸ்ரயேல் மக்கள் சார்பாக நிற்கவில்லை. போரில் இஸ்ரயேலர்கள் நாலாயிரம் பேர் கொல்லப்பட்டனர். கடவுளின் பேழையைக் கையோடு தூக்கிச் செல்வோம், வெற்றி கிடைக்கும் என இஸ்ரயேலர் நினைத்தனர். அதைக்கேட்டு பெலிஸ்தியர் நடுங்கினாலும், தைரியமாகப் போரிட்டு இஸ்ரயேலர்கள் முப்பதாயிரம் பேரைக் கொன்றனர். ஏலியின் மகன்கள் இருவரும் ஒரே நாளில் பலியானார்கள். கடவுளின் பேழையும் பெலிஸ்தியரிடம் அகப்பட்டது.
ஏலிக்கு அப்போது தொன்னூற்று எட்டு வயது. இஸ்ரயேலரின் வீழ்ச்சி நகர் முழுவதும் பேரழுகையாக உருவெடுத்தது. “என்ன நடக்கிறது” என பதறினார் ஏலி. அவருக்கு கண்பார்வையும் இல்லை. “நான் போர்க்களத்திலிருந்து வருகிறேன். இஸ்ரயேலர் தோற்று விட்டார்கள். உங்கள் மகன்கள் இருவரும் மாண்டனர்” என்றான் வந்தவன்.
“கடவுளின் உடன்படிக்கைப் பேழையும் கைப்பற்றப்பட்டது” என்றான் செய்தி சொன்னவன். அதைக் கேட்டதும் ஏலி அதிந்து போய் நிலைதடுமாறி கீழே விழுந்தார். கழுத்து முறிய அங்கேயே மரணமடைந்தார். இஸ்ரயேல் மக்களை நாற்பது நெடிய ஆண்டுகள் நீதித் தலைவராய் இருந்து ஆண்ட ஏலியின் சகாப்தம் அங்கே நிறைவுற்றது.
ஏலியின் வாழ்க்கை சொல்வதென்ன ?. முதலாவது, ஒரு தந்தையின் கடமை தனது பிள்ளைகளின் பாவங்களைப் பொறுத்துக் கொள்ளாமல் சரியான பாதையில் வழிநடத்துவது என்பதை அழுத்தமாய்ச் சொல்கிறது.
இரண்டாவது, கடவுளுக்கே முதலிடம் எனும் பாடம். உயிருக்கு உயிரான பிள்ளைகள் கூட அடுத்தடுத்த இடங்களையே பெறவேண்டும். மாதா பிதா குரு தெய்வம் எனும் உலக வரிசையல்ல, தெய்வம் – எனத் தொடங்கும் ஆன்மீக வரிசையே தேவை என்கிறது.
மூன்றாவது, கடமை தவறுபவர்கள் பிள்ளைகளாக இருந்தாலும் அவர்களை பதவி நீக்கம் செய்யும் ஒழுக்கமும், கடவுளிடம் மன்னிப்புக் கேட்க வைக்கும் கண்டிப்பும் தந்தையிடம் இருக்க வேண்டும் எனும் நேர்மை வேண்டும் என்கிறது.
குழந்தைகளை வளர்ப்பது மிகப்பெரிய பணி. தந்தை எவ்வளவு பெரிய ஆன்மீகவாதியாய், நீதித் தலைவராய் இருந்தாலும் இதில் தோல்வியடைய முடியும். ஏலியின் வாழ்க்கை நமக்கெல்லாம் ஒரு எச்சரிக்கை மணி.
குழந்தைகளை வளர்ப்போம். செல்லங்களாக அல்ல, விண்ணக வழி செல்லும் செல்வங்களாக.
ஏலி நல்லவராக இருந்தாலும் குருக்களாக இருந்த அவருடைய பிள்ளைகள் ஒப்னிக்கும், பினகாசும் தலைகீழாக இருந்தார்கள். அவர்களிடம் இறை அச்சம் துளிகூட இல்லை. இறைவனுக்காகப் படைக்கப்படும் படைப்புப் பொருட்களை அவர்கள் துச்சமாக நினைத்தார்கள். இறைச்சியையெல்லாம் பலிக்கான விதிமுறைகளை மீறி பயன்படுத்தி வந்தார்கள். யாராவது எதிர்த்துக் கேட்டால் வன்முறையைக் கையாண்டார்கள்.
கடவுளுக்குப் பணிசெய்த பெண்களிடமே தகாத உறவில் ஈடுபட்டிருந்தனர். ஏலியால் இவர்களை நல்வழிப்படுத்த முடியவில்லை. அவர் முதிர் வயதுடையவராக இருந்தார். ஆனாலும் அவர்களிடம் அறிவுரை சொன்னார்..
“ஏம்பா.. ஊரே உங்களைப் பத்தி தப்பா பேசுதே. இது சரியில்லை. ஏன் இப்படியெல்லாம் செய்றீங்க ? நான் கேள்விப்படற விஷயங்களெல்லாம் நல்லாயில்லை. மனுஷனுக்கு எதிரா பாவம் செஞ்சா கடவுள் கிட்டே வேண்டுதல் செய்யலாம். நீங்க கடவுளுக்கு எதிராகவே தப்பு செய்றீங்களே. இதெல்லாம் தப்பு” என்றார். அவர்கள் கேட்கவில்லை. கடவுளின் கோபம் அவர்கள் மேல் விழுந்தது.
ஏலியிடம் இறையடியார் ஒருவர் வந்தார். கடவுளின் வார்த்தைகளை அவரிடம் சொன்னார். “உன் வீடும் உன் மூதாதை வீடும் என்றென்றைக்கும் கடவுளுக்காய் பணிசெய்யும் என்ற கடவுளின் வாக்குறுதியை அவர் திரும்பப் பெற்றுக் கொண்டார். உங்கள் ஆற்றல் மற்றும் உங்கள் மூதாதை ஆற்றல் அழிக்கப்படும். நீங்கள் கடவுளை விட உங்கள் பிள்ளைகளை உயர்வாக நினைக்கிறீர்கள். உங்கள் குடும்பத்தில் முதியவர்களே இல்லாத நிலை வரும். உன்னுடைய இரு பிள்ளைகளும் ஒரே நாளில் மாண்டு போவார்கள்” என்றார். ஏலி அதிர்ந்தார்.
கடவுள் ஏலியின் ஆலயத்தில் பணிபுரியும் சாமுவேல் எனும் சிறுவனிடமும் தனது திட்டத்தை அசரீரி மூலம் தெளிவாக்கினார். “தனது பிள்ளைகள் தப்பு செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்தும் அவர்களைத் திருத்தாத குற்றத்துக்காக ஏலியின் குடும்பம் தண்டனை பெறும். இந்த தண்டனையை பூஜை, படையல் போன்றவற்றால் விலக்கி விட முடியாது” என்றார். ஏலி இதைக் கேட்டு கலங்கினார். “அவர் ஆண்டவர். அவரது பார்வையில் நல்லது எதுவோ அதைச் செய்யட்டும்” என்றார்.
காலங்கள் கடந்தன. சாமுவேல் வளர்ந்தார். இப்போது பெலிஸ்தியர்கள் இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு எதிராகப் போரிட்டனர். கடவுள் இஸ்ரயேல் மக்கள் சார்பாக நிற்கவில்லை. போரில் இஸ்ரயேலர்கள் நாலாயிரம் பேர் கொல்லப்பட்டனர். கடவுளின் பேழையைக் கையோடு தூக்கிச் செல்வோம், வெற்றி கிடைக்கும் என இஸ்ரயேலர் நினைத்தனர். அதைக்கேட்டு பெலிஸ்தியர் நடுங்கினாலும், தைரியமாகப் போரிட்டு இஸ்ரயேலர்கள் முப்பதாயிரம் பேரைக் கொன்றனர். ஏலியின் மகன்கள் இருவரும் ஒரே நாளில் பலியானார்கள். கடவுளின் பேழையும் பெலிஸ்தியரிடம் அகப்பட்டது.
ஏலிக்கு அப்போது தொன்னூற்று எட்டு வயது. இஸ்ரயேலரின் வீழ்ச்சி நகர் முழுவதும் பேரழுகையாக உருவெடுத்தது. “என்ன நடக்கிறது” என பதறினார் ஏலி. அவருக்கு கண்பார்வையும் இல்லை. “நான் போர்க்களத்திலிருந்து வருகிறேன். இஸ்ரயேலர் தோற்று விட்டார்கள். உங்கள் மகன்கள் இருவரும் மாண்டனர்” என்றான் வந்தவன்.
“கடவுளின் உடன்படிக்கைப் பேழையும் கைப்பற்றப்பட்டது” என்றான் செய்தி சொன்னவன். அதைக் கேட்டதும் ஏலி அதிந்து போய் நிலைதடுமாறி கீழே விழுந்தார். கழுத்து முறிய அங்கேயே மரணமடைந்தார். இஸ்ரயேல் மக்களை நாற்பது நெடிய ஆண்டுகள் நீதித் தலைவராய் இருந்து ஆண்ட ஏலியின் சகாப்தம் அங்கே நிறைவுற்றது.
ஏலியின் வாழ்க்கை சொல்வதென்ன ?. முதலாவது, ஒரு தந்தையின் கடமை தனது பிள்ளைகளின் பாவங்களைப் பொறுத்துக் கொள்ளாமல் சரியான பாதையில் வழிநடத்துவது என்பதை அழுத்தமாய்ச் சொல்கிறது.
இரண்டாவது, கடவுளுக்கே முதலிடம் எனும் பாடம். உயிருக்கு உயிரான பிள்ளைகள் கூட அடுத்தடுத்த இடங்களையே பெறவேண்டும். மாதா பிதா குரு தெய்வம் எனும் உலக வரிசையல்ல, தெய்வம் – எனத் தொடங்கும் ஆன்மீக வரிசையே தேவை என்கிறது.
மூன்றாவது, கடமை தவறுபவர்கள் பிள்ளைகளாக இருந்தாலும் அவர்களை பதவி நீக்கம் செய்யும் ஒழுக்கமும், கடவுளிடம் மன்னிப்புக் கேட்க வைக்கும் கண்டிப்பும் தந்தையிடம் இருக்க வேண்டும் எனும் நேர்மை வேண்டும் என்கிறது.
குழந்தைகளை வளர்ப்பது மிகப்பெரிய பணி. தந்தை எவ்வளவு பெரிய ஆன்மீகவாதியாய், நீதித் தலைவராய் இருந்தாலும் இதில் தோல்வியடைய முடியும். ஏலியின் வாழ்க்கை நமக்கெல்லாம் ஒரு எச்சரிக்கை மணி.
குழந்தைகளை வளர்ப்போம். செல்லங்களாக அல்ல, விண்ணக வழி செல்லும் செல்வங்களாக.
No comments:
Post a Comment