அப்னேர்

சவுல் மன்னனுடைய விசுவாசத்துக்குரிய படைத் தலைவன் அப்னேர். அப்னேரின் தந்தை பெயர் நேர். சவுலும், அப்னேரும் ஒன்று விட்ட சகோதரர்கள். அப்னேர் என்றால் “எனது தந்தை ஒரு தீபம்” என்று பொருள். சவுலின் பாசறையில் மிகவும் நம்பிக்கைக்குரியவனாய் இருந்தார் அப்னேர்.

சவுலுடன் எப்போதுமே இருந்த அப்னேர் சவுல் மன்னன் இறந்த பிறகு தன்னை வலிமையாக்கிக் கொண்டார். சவுலின் மகன்களில் ஒருவரான இஸ்போசேத்தை இஸ்ரயேலர்களுக்கு அரசனாக நியமித்தார். இஸ்ரயேலின் பன்னிரண்டு கோத்திரங்களில், யூதாவைத் தவிர மற்ற அனைவரும் இஸ்போசேத்தை தங்கள் மன்னனாக ஏற்றுக் கொண்டார்கள். யூதா மட்டும் தங்கள் அரசராக தாவீதை ஏற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

அப்னேரின் படைக்கும், யோவாபு முன்னின்று நடத்திய தாவீதின் படைக்கும் இடையே பெரும் போர் ஆரம்பமானது. அந்தப் போரில் அப்னேர் தோற்கடிக்கப்பட்டு ஓடினார். தோற்று ஓடிய அப்னேரை யோபாவுவின் இளைய சகோதரனான ஆசகேல் துரத்திக் கொண்டே போனான். அப்னேருக்கு ஆசகேலைக் கொல்ல விருப்பம் இல்லை. காரணம் அப்னேர் யோவாபுவிடம் நட்பில் இருந்தார். அதனால் அவர் ஆசகேலை எச்சரித்தார்.

“சும்மா சும்மா என்னைத் துரத்தி வராதே. உன்னைக் கொல்ல எனக்கு விருப்பமில்லை. அப்புறம் நான் எப்படி உன் அண்ணன் முகத்தில் முழிப்பது” என்று தடுத்தான். ஆனால் ஆசகேல் அப்னேரின் வார்த்தைகளைப் பொருட்படுத்தவில்லை. வேறு வழியில்லாமல் தற்காப்புக்காக அப்னேர் ஆசகேலைக் கொன்றார். யோவாபுவின் மனதில் அது ஒரு பெரும் அதிர்ச்சியை உருவாக்கி, பெரும் வன்மத்தை மனதுக்குள் விதைத்து விட்டது.

வலிமையிலும், செல்வாக்கிலும் மிகுந்தவனாக இருந்தாலும் அப்னேர் பாலியல் தவறிழைத்தான். மன்னர் சவுலின் துணைவியரில் ஒருவரான “இரிஸ்பா” வோடு தகாத உறவு வைத்திருந்தார். அதை மன்னர் இஸ்போசேத்து தட்டிக் கேட்டார். அது அப்னேருக்குக் கடும் கோபத்தை உருவாக்கியது. தான் அரசனாய் ஏற்படுத்தியவன் தன்னிடமே கேள்வி கேட்பதா எனும் ஈகோ அவனுக்குள் முளைத்தது.

“உன் அரசு போகும். ஒட்டு மொத்த இஸ்ரயேலரையும் கடவுளின் கட்டளைப்படி தாவீது ஆள்வார்.” என சீறினார். அப்னேரைப் பார்த்து மன்னனே பயந்தான்.

அப்னேர் உடனே தாவீதுக்கு ஆளனுப்பி, “ஒட்டு மொத்த இஸ்ரயேலுக்கும் உன்னை அரசனாக்க, நான் உம்மோடு இருப்பேன். சம்மதமெனில் உடன்படிக்கை செய்து கொள்ளும்” என்றார். தாவீதும் அப்படியே செய்தார். “ உன்னை என் படைகளுக்கெல்லாம் தலைவனாக்குவேன்” என்றும் வாக்கு கொடுத்தார்.

அப்னேர் உடனடியாக வேலைகளை ஆரம்பித்தார். இஸ்ரயேலின் தலைவர்களையெல்லாம் தாவீதுக்கு ஆதரவாக மாற்றத் தொடங்கினார். தாவீதை ஒட்டு மொத்த இஸ்ரயேலுக்கும் தலைவராக்கும் திட்டம் படிப்படியாய் வெற்றிப் பாதையில் நடந்து கொண்டிருந்தது.

மகிழ்ச்சியைக் கொண்டாட அப்னேர் பத்து பேரோடு தாவீதை வந்து சந்தித்தார். தாவீது அவர்களுக்கு மாபெரும் விருந்து ஒன்றைக் கொடுத்தான். “சரி, நான் போய் இனி தலைவர்களையெல்லாம் அழைத்து வருகிறேன். நீங்கள் அவர்களோடு உடன்படிக்கை செய்து, ஒட்டு மொத்த இஸ்ரயேலுக்கே அரசனாகி விடலாம்” அப்னேர் சொல்ல தாவீது மகிழ்ச்சியுடன் அவனை வழியனுப்பி வைத்தார்.

யோபாவு இதைக் கேள்விப்பட்டதும் தாவீதிடம் தனது கோபத்தைக் காட்டினார். “என்ன காரியம் செய்தீங்க. அவன் ஏமாற்றுக்காரன். இங்கே நடப்பதை அறிந்து கொள்ள வந்தவன். அவனைக் கொன்றிருக்க வேண்டும். சும்மா விட்டு விட்டீர்களே” என்றான்.

கோபத்துடன் வெளியேறிய யோபாவு தாவீதுக்குத் தெரியாமல் ரகசியமாய் தூதர்களை அனுப்பி அப்னேரை அழைத்து வரச் செய்தான். யோபாவு தாவீதின் நம்பிக்கைக்குரியவன் என்பதால் அப்னேர் அவனை நம்பினான். ஆனால் யோபாவுவின் மனதில் தன் சகோதரனைக் கொன்றவனைக் கொல்ல வேண்டும் எனும் பழி வாங்குதல் உணர்வே மேலோங்கி இருந்தது.

“வா, தனியா பேசவோம்” என அப்னேரை நயவஞ்சகமாய் அழைத்துப் போய் கொலை செய்தான் யோபாவு. அப்னேரின் சாவு தாவீதை அதிர்ச்சியடையச் செய்தது. அவர் அழுது புலம்பி துக்கம் அனுசரித்தார். “கொலைகாரர்களை நான் தண்டிக்க மாட்டேன், கடவுளே அவர்களைத் தண்டிக்கட்டும்” என்றார். அப்னேர் இறந்தாலும் அவனுடைய திட்டம் நிறைவேறியது. தாவீது இஸ்போசேத்தைக் கொன்று,  ஒட்டு மொத்த இஸ்ரவேலுக்கும் மன்னனாக மாறினார்.

விவிலியத்தில் அதிகம் பேசப்படாத கதாபாத்திரமானாலும் மிக முக்கியமான பாத்திரம் அப்னேர். தாவீது இஸ்ரயேலின் மன்னனாக வேண்டும் எனும் கடவுளின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதில் இவன் பங்கும் இருந்தது. ஆனாலும் கடவுளுடைய திட்டத்தை முழுமையாய் ஏற்றுக் கொள்ளாமல் சுயநலமாய் செயல்பட்டதும், தகாத உறவில் வீழ்ந்ததும் அவனுடைய மாபெரும் பலவீனங்களாக மாறின.

இறைவனின் திட்டம் எது எனத் தெரிந்தால் எந்த விதமான சுய நலச் சிந்தனைகளுக்கும் இடம் கொடாமல் அப்படியே அதை ஏற்றுக் கொள்வதும், பாலியல் பிழைகளில் விழுந்து விடாமல் இருப்பதும் அப்னேரின் வாழ்க்கை நமக்குச் சொல்லும் முக்கியமான இரண்டு பாடங்களாகும்.

கிறிஸ்துவுக்குள் புதுச்சிருஷ்டி

“இப்படியிருக்க, ஒருவன் கிறிஸ்துவுக்குள்ளிருந்தால் புதுச்சிருஷ்டியாயிருக்கிறான்.”.

• (2 கொரிந்தியர் 5:17).

தேவன் மிகவும் அன்பானவர். அவர் நம்முடைய மீறுதல்களையும் பாவங்களையும் மன்னிக்கிறவர். நாம் பாவங்களை அவரிடத்தில் அறிக்கையிடும்போது, அவர் நம்மில் மனமகிழ்ந்து நம்மை அணைத்து கொள்கிறார். “அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுகிறிஸ்துவின் இரத்தம் சகல பாவங்களையும் நீக்கி, நம்மைச் சுத்திகரிக்கும்” (1 யோவான் 1:7). நாம் தேவனுடைய அன்பின் கிருபையில் வளர்ந்து புதிதானவர்களாய் மறுரூபமாக்கப்படுகிறோம்.

வாலிபன் ஒருவன் என் தந்தைக்கு, தன் இரத்தத்தினால் எழுதிய கடிதம் ஒன்றை அனுப்பியிருந்தான். அதில் அவன், “நான் ஒரு பாவி என்றும், அநேக பாவங்களைச் செய்த தன்னை அந்தப் பாவங்களே விரட்டி தற்கொலை செய்யத் தூண்டுகிறபடியால், தன்னைக் காப்பாற்றும்படியும் கெஞ்சி எழுதியிருந்தான். பாவம் தன்னையே காயப்படுத்தி, எழுத வைத்தது. அநேகர் அதைவிட்டு வெளியே வர விரும்பி தங்களையே அடித்துக்கொள்வது உண்டு. ஆனால், பாவத்திற்கு ஒரே பரிகாரம் இயேசு கிறிஸ்துவின் இரத்தமே. அவர் நம்முடைய பாவங்களை மன்னித்து, நம்மை குற்ற உணர்விலிருந்து மாற்றுகிறார்.

ஹைதராபாத் பட்டணத்தில் நடந்த கூட்டத்தின்போது ஜெபவேளையில் பரிசுத்த ஆவியானவர் ரெஜி என்ற வாலிபனுடைய பெயரைச் சொல்லி அழைத்து, பாவத்திற்கு அடிமைப்பட்டு சமாதானத்தை இழந்து தவிக்கும் அவனுடைய வாழ்க்கையைக் குறித்து வெளிப்படுத்தினார். உடனே அந்த வாலிபன் மேடைக்கு ஓடோடி வந்து, தேவனுடைய வல்லமை அவனைத் தொட்டு 12 ஆண்டுகளாக இருந்த பாவ பழக்கங்கள் மாறி, புது சிருஷ்டியாக மாறினதை அவன் சாட்சியாக கூறினான்.

பிரியமானவர்களே, நீங்கள் உங்கள் கிரியைகளினாலே அல்ல, கிருபையினாலே இரட்சிக்கப்பட்டீர்கள். மனுக்குலத்தின் மொத்த பாவங்களுக்காகவும் தம்முடைய இரத்தத்தை சிலுவையிலே சிந்தி இரத்த கிரயம் செலுத்தி கிருபையினாலே நம்மை இரட்சித்த தேவனைத் துதியுங்கள். இன்றைக்கு பாவ அடிமைத்தனத்திலிருக்கிறவர்கள் இரட்சிப்படையும்படி அவர்களுக்காக ஜெபியுங்கள். உங்கள் வெளிச்சம் அவர்களுக்கு முன்பாக பிரகாசிக்கட்டும். நீங்கள் இரட்சிப்பைப்பெற்று கிறிஸ்துவுக்குள் புதுசிருஷ்டியாய் வாழ்வதுபோல் மற்றவர்களும் தேவனுடைய அன்பை பெற்று, புதுசிருஷ்டியாகும்படி அவர்களை இரட்சிப்புக்குள் வழிநடத்துங்கள்.

அன்பான பரம தகப்பனே,

நீர் என்னை உம்முடைய இரட்சிப்பின் வெளிச்சத்திற்குள் அழைத்து வந்தததற்காய் உமக்கு நன்றி. என்னை புதுசிருஷ்டியாய் மாற்றி புதிய ஜீவியத்தை தந்தமைக்காக உம்மை ஸ்தோத்திரிக்கிறேன். அதேவிதமாக பாவத்தில் குற்றவுணர்வினால் தங்களை தாங்களே தண்டித்துக்கொள்ளுகிற ஜனங்களுக்காக ஜெபிக்கிறேன். அந்த நிலைமையிலிருந்து அவர்களை விடுவித்து உம்முடைய அன்பை அறிந்துகொள்ளும்படி அவர்களின் கண்களைத் திறந்தருளும். இரட்சிப்பின் ஆவியை அவர்கள் பெற்றுக்கொள்ள கிருபை செய்தருளும்.

இயேசுவின் வல்லமையுள்ள நாமத்தில் ஜெபிக்கிறேன்,

ஆமென் அல்லேலூயா!.

தேவன் “இல்லை” எனச் சொல்லும்போது

நீர் அதிசயமானவைகளைச் செய்தீர்; உமது பூர்வ ஆலோசனைகள் சத்தியமும் உறுதியுமானவைகள்.

• (ஏசாயா 25:1).

நான் பதினெட்டு வயதாயிருந்த போது, சட்டப்படி கட்டாயமாக இராணுவத்தில் சேர்க்கப்பட்டேன். அங்கிருந்தவர்களெல்லாரும் சிங்கப்பூரைச் சேர்ந்த இளம் வயதினராக இருந்ததால், நான் எனக்கொரு இலகுவான வேலைகிடைக்கும்படி தீவிரமாக ஜெபித்தேன். ஓர் எழுத்தர், அல்லது ஓட்டுனர் என ஓர் எளிய வேலையை எதிர்பார்த்தேன். நான் பலசாலியல்ல, எனவே அங்குள்ள கடினமான போர்க்கால பயிற்சிகளில் எனக்கு விலக்கு கிடைக்குமென நம்பினேன். ஒருநாள் மாலை வேளையில் நான் வேதாகமத்தை வாசித்துக் கொண்டிருந்த போது, அந்தப் பக்கத்திலிருந்த ஒரு வசனம் என்னை ஈர்த்தது. “என் கிருபை உனக்குப் போதும்” (2 கொரி. 12:9).

என் இருதயம் சோர்ந்தது. ஆனால், அப்படி இருந்திருக்கக் கூடாது. தேவன் என் ஜெபத்தைக் கேட்டார். ஒருவேளை எனக்கு கஷ்டமான வேலை கொடுக்கப்பட்டாலும் தேவன் எனக்குத் தேவையான பெலத்தைத் தருவார்.

நான் இராணுவக் கவசமணிந்து தரைப்படையில் சேர்ந்தேன். எனக்கு விருப்பமில்லாத வேலையைச் செய்தேன். இப்போது தான் என் முந்திய காலத்தை நினைத்துப் பார்க்கின்றேன். தேவன் நான் விரும்பியதை எனக்குத்தரவில்லை. ஆகையால் தேவனுக்கு நன்றி கூறுகின்றேன். அங்கு கொடுக்கப்பட்ட பயிற்சியும், அநுபவமும் என்னை உடல்ரீதியாகவும், மனரீதியாகவும் பெலப்படுத்தியது. திடமான மனிதனாக ஜீவிக்க எனக்கு நம்பிக்கையைத் தந்தது.

ஏசாயா 25:1-5 வசனங்களில் இஸ்ரவேல் ஜனங்களுக்குரிய தண்டனையையும் அதன்பின், அவர்களின் விடுதலையையும் உரைத்தபின், தேவனுடைய திட்டங்களுக்காக அவரைப் போற்றுகின்றார். ஏசாயா குறிப்பிட்டுள்ள அத்தனை அதிசயமான காரியங்களும்” வெகுகாலத்திற்கு முன்பே திட்டமிடப்பட்டன (வச. 1) ஆயினும், அவை நிறைவேற சில கடினமான காலங்களைக் கடக்க வேண்டியிருந்தது.

நாம் தேவனிடம் ஏதோவொரு நல்ல காரியத்திற்காக கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் போது, எடுத்துக்காட்டாக ஒருவரின் இக்கட்டிலிருந்து அவரை விடுவிக்குமாறு கேட்கும்போது, இல்லையென பதிலளிக்கப்படுமாயின், அதனைப் புரிந்து கொள்வது கடினமாகத்தானிருக்கும். அப்பொழுதுதான் நாம் தேவனுடைய நல்லதிட்டத்தின் உண்மையை உறுதியாகப் பற்றிக் கொள்ளவேண்டும் ஏனென்று நமக்குப் புரியாது. ஆனால், நாம் தேவனுடைய அன்பு, நன்மை, மற்றும் உண்மையின் மீது நம்பிக்கையோடிருப்போம்.

தேவன் இல்லையெனச் சொல்லும் போது, அவர் வேறொரு திட்டம் வைத்திருக்கின்றார். தொடர்ந்து அவர் மீது நம்பிக்கையோடிரு.

ஆமென் அல்லேலூயா!.

விழித்திருக்கிறவன் பாக்கியவான்

எஜமான் வரும்போது, விழித்திருக்கிறவர்களாகக் காணப்படுகிற ஊழியக்காரரே பாக்கியவான்கள்

• (லூக்கா. 12:37).

அப்பாவின் வருகைக்காகக் காத்திருந்து, தூங்கிப்போய், காலையில் விழித்து அப்பாவைக் கண்டதும், “ஏன் அப்பா என்னை எழுப்பவில்லை” என்று அடம்பிடித்து அழுகின்ற குழந்தைகளைக் கண்டிருக்கிறீர்களா? அப்பா வீட்டிற்குள் வரும்போது அவரை வரவேற்க எந்தப் பிள்ளைதான் விரும்பமாட்டான். ஆனால், அவர்கள் குழந்தைகள், தூங்கிவிடக்கூடும். நாம் குழந்தைகளல்லவே, நமது ஆண்டவர் வரும்போது தூங்கிவிழ!

இந்நாட்களில் ஒரு புதிய ஆண்டை எதிர்கொள்ள புதுப்புது ஆயத்தங்களில் நாம் ஈடுபட்டிருக்கலாம். அது மிக நல்லது. ஆனால், வரப்போகின்ற புது வருடம் இன்னொரு பன்னிரு மாதங்களில் முடிந்துவிடும். அதற்கே இத்தனை ஆயத்தங்கள் என்றால், நித்தியமாய் வாழுகின்றவரும், மீண்டும் வரப்போகின்றவருமாகிய கிறிஸ்துவை எதிர்கொள்ள நாம் எந்தளவுக்கு ஆயத்தமாயிருக்க வேண்டும்! அதையும் ஆண்டவரே கற்றுத் தந்திருக்கிறார். அரைகள் கட்டப்பட்ட தாய், அதாவது அன்று இஸ்ரவேல் அரைகளில் கச்சையைக் கட்டிக்கொண்டும் பாதரட்சையை தொடுத்தபடியும்தான் பஸ்காவை உண்டார்கள். ஏனெனில், அக் கட்டளை வந்தவுடன் அவர்கள் புறப்படவேண்டும் (யாத்.12:11) அதாவது, அரைக்கச்சை ஆயத்தத்தின் அடையாளம். அடுத்தது, விளக்குகள் எரிய வேண்டும். இதனை மத்தேயு 25:1-12 வரையான பகுதியில் இயேசு சொன்ன உவமையிலிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ளலாம். அடுத்தது, எப்போதும் விழிப்புடன் காத்திருக்கவேண்டும். ஏனெனில் அவர் வரும் வேளையை யாரும் அறியார்கள்.

ஆண்டவருடைய வருகைக்காக மெய்யாகவே காத்திருக்கிறவன், மாயக்காரனாக இரான்; அவன் உண்மையுள்ளவனாய் இருப்பான் (லூக்கா 12:1). அவன் பயப்பட மாட்டான்; மாறாக, சாட்சி சொல்ல ஆயத்தமாயிருப்பான் (12:4-9). வீணாகக் கவலைப்படமாட்டான்; தேவனை நம்புவான் (12:22-27). பொருளாசை அற்றவனாயிருப்பான்; அவனுக்குத் தயாள சிந்தை இருக்கும் (12:33,34). சோம்பேறியாயிரான்; சுறுசுறுப்பாயிருப்பான் (12:37). இவை நம்மிடம் உண்டா?

நமது வாழ்வின் ஒரே நோக்கம் இயேசுகிறிஸ்துவைத் தரித்துக்கொள்வது, அவருடன் நித்திய வாழ்வில் பிரவேசிப்பது. அவர் வரும்போது அவரைபபோல நாமும் காணப்பட வேண்டுமானால், அவருடைய வார்த்தையை நினைவிற்கொண்டு, அவருடைய வருகையை அல்லது நமது மரணத்தை எதிர்கொள்ள ஆயத்தமுள்ளவர்களாய், சரீர தூக்கத்திலும் ஆத்துமா விழிப்புள்ளவர்களாக வாழ தூய ஆவியானவர்தாமே நமக்குப் பெலன் அருளுவாராக.

“ஆகையால், மற்றவர்கள் தூங்குகிறதுபோல நாம் தூங்காமல், விழித்துக்கொண்டு தெளிந்தவர்களாயிருக்கக்கடவோம்” (1 தெசலோனிக்கேயர். 5:6).

அதிசீக்கிரமாய் வரப்போகும் எங்கள் இயேசுவே, மனுஷகுமாரன் வரும்வேளை இன்ன நேரம் என்பதை நாங்கள் அறியாதிருக்கிறபடியால் எப்பொழுதும் விழிப்புணர்வுடன் ஆயத்தத்தோடு காணப்பட உமதருள் தாரும்.

ஆமென் அல்லேலூயா!.

புத்தியுள்ள மனுஷன்

'ஆகையால், நான் சொல்லிய இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டு. இவைகளின்படி செய்கிறவன் எவனோ, அவனைக் கன்மலையின்மேல் தன் வீட்டைக் கட்டின புத்தியுள்ள  மனுஷனுக்கு ஒப்பிடுவேன். பெருமழை சொரிந்து, பெருவெள்ளம் வந்து, காற்று அடித்து, அந்த வீட்டின்மேல் மோதியும், அது விழவில்லை; ஏன்னென்றால், அது கன்மலையின்மேல்  அஸ்திபாரம் போடப்பட்டிருந்தது நான் சொல்லிய இந்த வார்த்தைகளைக்கேட்டு, இவைகளின்படி செய்யாதிருக்கிறவன் எவனோ, அவன் தன் வீட்டை மணலின்மேல் கட்டின  புத்தியில்லாத மனுஷனுக்கு ஒப்பிடப்படுவான். பெருமழை சொரிந்து, பெருவெள்ளம் வந்து, காற்று அடித்து,  அந்த வீட்டின்மேல் மோதினபோது அது விழுந்தது; விழுந்து முழுவதும் அழிந்தது' என்றார்.

• (மத்தேயு 7:24-27).

இத்தாலியில் உள்ள சாய்ந்த கோபுரம், அல்லது பைசா கோபுரம் நாம் அனைவரும் அறிந்ததே. அதை கட்டி முடிக்க 200 வருடங்கள் ஆனது. சுத்த பளிங்கு கற்களினால் கட்டப்பட்ட அந்த கோபுரத்தின் மூன்றாவது அடுக்கை கட்ட ஆரம்பித்தபோது, அஸ்திபாரம் உள்ளே இடம் பெயர ஆரம்பித்தது. சரியான அஸ்திபாரம் போடப்படாததால், அந்த கோபுரம் எப்போது சாய்ந்து போகுமோ தெரியாது. அந்த கோபுரம் சாய ஆரம்பித்ததற்கு காரணம் அஸ்திபாரம் சரியாக அமையாததுதான் என்று கூறப்படுகிறது. சரியான அஸ்திபாரத்தின் கட்டப்படாத வாழ்க்கையும் ஆட்டம் காணும்.


இயேசுகிறிஸ்து கூறின மேற்கண்ட உவமையில் ஒரு புத்தியுள்ள மனுஷனையும், புத்தியில்லாத மனுஷனையும் பற்றி கூறுகிறார். புத்தியுள்ள மனுஷன் தன் வீட்டை கன்மலையின் மேல் கட்டியிருந்தான். திடீரென்று புயல் வந்து மோதியது. அவனுடைய வீடு அசையவில்லை. ஏனெனில் அவனுடைய அஸ்திபாரம் கன்மலையின் மேல் இருந்தது. கர்த்தர் இந்த உவமையை கூறும்போது, மிகவும் விலாவரியாக, இரண்டு பேர்களின் வீட்டையும் ஒரே மாதிரியான புயல் வந்து மோதியதாக கூறுகிறார். புத்தியில்லாத மனிதனின் வீட்டின் மேல் மோதியபோதோ அந்த வீடு அழிந்து போனது என்று வாசிக்கிறோம்.


அந்த புயல் மூன்று வகைகளில் அந்த வீடுகளை தாக்கினது. முதலாவது, பெருமழை பெய்தது, அது வீட்டின் மேற் கூரை உறுதியானதா என்று பார்ப்பதற்காகவும், பெருங்காற்று அடித்து, அந்த வீட்டின் மேல் மோதினதென்பது, அந்த வீட்டின் சுவர்களின் உறுதியை சோதிப்பதாகவும், நீர் உயர்ந்து வந்தது என்பது, அதன் அஸ்திபாரத்தை சோதிப்பதாகவும் உள்ளது. இந்த மூன்று தாககுதல்களிலும் கன்மலையின் மேல் உள்ள வீடு நிலைத்து நின்றது.


நம்முடைய வாழ்க்கையும் கன்மலையாகிய கிறிஸ்துவின் மேல் கட்டப்பட்டிருந்தால், எந்த புயல் அடித்தாலும் அது அசையாதபடி உறுதியாய் நிலைநிற்கும். எந்த தரத்து மக்களையும், புயலாகிய சோதனையும் துன்பங்களும் வந்து தாக்கலாம். ஆனால் இயேசுகிறிஸ்துவின் மேல் தங்கள் அஸ்திபாரத்தை வைத்து, கட்டப்பட்டிருந்தால் அவர்கள் சோர்ந்து போகாமல் உறுதியாய் நிலைத்து நிற்பார்கள்.


மட்டுமல்ல, இயேசுகிறிஸ்து சொன்னார், 'நான் சொல்லிய இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டு, இவைகளின்படி செய்கிறவன் எவனோ', அவனுடைய வீடு நிலைத்து நிற்கும் என்று கூறினார். நாம் கர்த்தர் வேதத்தில் சொன்ன வார்த்தைகளின்படி கேட்டு, அதன்படி செய்யும்போது, நம்முடைய வாழ்க்கை எந்த புயல் வந்து மோதி ஆழ்த்தினாலும், அசையாதபடி உறுதியாய் நிலைத்து நிற்கும். இயேசுகிறிஸ்து சொல்லிய வார்த்தைகளை அறிந்து கொள்வது எப்படி?  வேதத்தை வாசிப்பதினாலும், சத்தியத்தின்படி போதிக்கிற சபையில் இருந்து, சபை போதகர் வேதத்தில் இருந்து சொல்லும் வார்த்தைகளுக்கு கீழ்ப்படியும்போதும் நம்முடைய வாழ்க்கை உறுதியாய் நிலைத்து நிற்கும். ஏதோ பேருக்கு நானும் ஆலயத்திற்கு போகிறேன் என்று சொல்லி, வேத்தின்படி போதிக்காத சபைக்கு செல்வதால் பயன் எதுவுமில்லை. அது மணலின் மேல் தன் வீட்டை கட்டின புத்தியில்லாத மனுஷனைப்போல ஆகும். அப்போது புயல் வந்து அந்த வீட்டின் மேல் மோதினதுபோல, வாழ்க்கையில் துன்பமும், சோதனையும் வரும்போது, அந்த வீடு இருந்த இடம் இல்லாமல் அழிந்தது போல, இவர்களின் வாழ்வும் தடுமாறும், தங்களுக்கு சரியான வழிகாட்டி யாரும் இல்லாதபடியால், அவர்கள் வாழ்க்கை உறுதியில்லாதபடி காற்றில் அலசடிப்படும் இலையைப் போல் இருப்பார்கள். அவர்களின் துன்ப காலத்தில் கர்த்தர் மேல் விசுவாசம் வைத்திருக்கறீர்களா என்று கேட்டால், ஏதோ வைததிருக்கிறேன் என்று கூறுவார்கள். அவர்களது விசுவாசமும் நம்பிக்கையும் ஆழமாயிராதபடியால், அந்த மணலின் மேல் கட்டின வீட்டைப்போல விழுந்து போவார்கள்.


நம் ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையின் அஸ்திபாரமும்  கன்மலையாகிய கிறிஸ்துவின் மேல் வைத்து கட்டப்பட்டதாகவும், அவர் சொல்லிய வார்த்தைகளின்படி கட்டப்பட்டதாகவும் இருக்கட்டும்;. அவர் சொல்லிய வார்த்தைகளை நாம் வேதத்திலிருந்து ஒவ்வொரு நாளும் படித்து, அதன்படி நம் வீட்டை கட்ட முயற்சிப்போமாக. மற்றபடி, வேறு வழிகளில் கட்டப்படுகிற எந்த வீடும், எந்த வாழ்க்கையும் மணலின் மேல் கட்டப்பட்ட வீட்டைப் போல சோதனை காலத்தில் விழுந்து போகிறவையாகவே இருக்கும்.


200 வருடங்களாக இருந்து பார்த்து பார்த்து கட்டின பைசா கோபுரம், அஸ்திபாரம் சரியில்லாததால், எப்போது வேண்டுமானாலும் விழலாம் என்று இருக்கும்போது, நாம் இருக்கப்போகிற கொஞ்ச நாட்களில் கர்த்தருடைய வார்த்தையின்படி நாம் நம் வாழ்க்கையை கட்டுவோம். கர்த்தர் அதில் மகிழட்டும்.

ஆமென் அல்லேலூயா!

ஆதித்திருச்சபை விசுவாசிகள்

ஆதித்திருச்சபை விசுவாசிகள் தங்கள் காலத்திலேயே இயேசு வந்துவிடுவார் என்று நம்பி மிகுந்த எதிர்பார்ப்போடு வாழ்ந்து வந்தார்கள். அவருக்காக பாடு அனுபவித்தால் அதற்கேற்ற பலனை அடையலாம் என்ற அசையாத நம்பிக்கை உடையவர்களாக, கல்லெறியுண்டார்கள், வாளால் அறுப்புண்டார்கள், பரீட்சைபார்க்கப்பட்டார்கள், பட்டயத்தினாலே வெட்டப்பட்டு மரித்தார்கள், செம்மறியாட்டுத் தோல்களையும் வெள்ளாட்டுத் தோல்களையும் போர்த்துக்கொண்டு திரிந்து, குறைவையும் உபத்திரவத்தையும் துன்பத்தையும் அநுபவித்தார்கள் எபிரெயர் 11:37.

முதல் நூற்றாண்டில் ரோமர்களின் ஆட்சியில் உலகின் பெரும்பகுதி இருந்தது. அவர்களுடைய ஆட்சியில் கிரேக்க மொழி எல்லா இடங்களிலும் பரவி மக்களால் பேசப்பட்டு வந்தது. ரோமப் பேரரசனான நீரோ (கி.பி. 54-68) மிகவும் மோசமானதொரு கொடுமைக்காரனாக இருந்தான். ரோம் எரிந்து கொண்டிருந்தபோது அவன் பிடில் (Fiddle) வாசித்து தன்னை மகிழ்வித்துக் கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படும் கதையே அவன் எத்தகைய மனிதன் என்பதை விளக்குகிறது. கி.பி. 64 இல் ரோமில் பெருந்தீ ஏற்பட்டது. இதனை நீரோவே ஆரம்பித்ததாகவும் கூறப்படுகின்றது. ஆனால், இப்பழியை நீரோ கிறிஸ்தவர்கள் மேல் போட்டான். கிறிஸ்தவர்களுக்கும் இதற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருக்கவில்லை. கிறிஸ்தவர்களை நீரோ இக்காலத்தில் மிகக் கொடூரமாக நடத்தியதை வரலாற்றாசிரியர்கள் எழுதி வைத்துள்ளனர். கிறிஸ்தவர்ளை மிருகத் தோலினால் சுற்றிக் கொடிய வனவிலங்குகள் அவர்களைக் கொன்று தின்னும்படி அவைகள் முன்னால் தூக்கி எறியும்படிச் செய்தான். தன்னுடைய தோட்டத்தில் இரவு நேர விருந்து உபச்சாரங்களின் போது கிறிஸ்தவர்களைக் கம்பத்தில் உயிரோடு கட்டி எண்ணை ஊற்றி எரித்து விளக்குக் கம்பங்களாகப் பயன்படுத்தினான் நீரோ. மிகக் கொடூரமாக கிறிஸ்தவர்களை நடத்தியவன் நீரோ.

இரண்டாம் நூற்றாண்டில் பித்தினியாவில் கவர்னராக இருந்த பிளினி என்பவர் கிறிஸ்தவர்களை எப்படி நடத்துவது என்று தெரியாமல் விழித்தார். அவர் டிராஜான் என்ற ரோமப் பேரரசனுக்கு எழுதிய கடிதமொன்றில், நான் கிறிஸ்தவர்களைப் பார்த்து மூன்று முறை நீங்கள் கிறிஸ்தவர்கள்தானா? என்று கேட்பேன். அவர்கள் மூன்று முறையும் ஆம் என்று பதில் சொன்னால் அவர்களுக்கு உடனடியாக மரண தண்டனை விதிப்பேன். விடாப்பிடியாக அசைய மறுப்பவர்களைத் தண்டிப்பது அவசியம், கிறிஸ்தவர்களில் ரோமப் பிரஜாவுரிமை கொண்டவர்களை ரோமுக்கு அனுப்பிவிடுகிறேன். கிறிஸ்துவை மறுதலிப்பவர்களை உடனடியாக விடுதலை செய்துவிடுகிறேன். ஆனால், உண்மையான கிறிஸ்தவர்கள் கிறிஸ்துவை ஒருபோதும் மறுதலிக்க மாட்டார்கள் என்று சொல்லப்படுகிறது என்று பிளினி எழுதியிருக்கிறார்.

இது போன்ற நிகழ்வுகள் இன்றைக்கு ஈரான், ஈராக், பாகிஸ்தான் நாட்டில் வசிக்கும் திருச்சபை விசுவாசிகளுக்கு ஏற்ப்படுவது இயேசுவின் இரண்டாம் வருகை சமீபம் என்பதை காட்டுகின்றது. இவ்வளவு பாடுகளை அனுபவித்த ஆதித் திருச்சபை மக்கள் தங்கள் விசுவாசத்தை விட்டு விலகவில்லை. அதற்கு ஒரே ஒரு காரணம் கர்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் இரண்டாம் வருகையை எதிர் நோக்கி ஆவலோடு காத்திருந்தனர். கிறிஸ்துவும் அநேகருடைய பாவங்களைச் சுமந்து தீர்க்கும்படிக்கு ஒரேதரம் பலியிடப்பட்டு, தமக்காகக் காத்துக்கொண்டிருக்கிறவர்களுக்கு இரட்சிப்பை அருளும்படி இரண்டாந்தரம் பாவமில்லாமல் தரிசனமாவார் எபிரெயர் 9:28. நீங்கள் இயேசுவை சந்திக்க ஆயத்தமாக இருக்க கர்த்தர் தாமே உங்களுக்கு உதவி செய்வாராக.

கர்த்தர் தாமே உங்களை ஆசீர்வதிப்பராக. ஆமென்

அபிகாயில்

தாவீது மீது சவுல் மன்னனுக்குக் கோபம். அவனைக் கொலை செய்ய வேண்டுமென திரிந்தார். தப்பி ஓடிய தாவீது குகைகளில் வசித்து வந்தார். அவருடன் சுமார் அறுநூறு பேர் இருந்தார்கள். அந்தக் காலகட்டத்தில் பலருக்கு உதவிகளையும் செய்து வந்தார் தாவீது. நாபால் என்பர் அப்படி உதவி பெற்றவர்களில் ஒருவர். நாபாலின் கால்நடைகளை தாவீது, பாதுகாத்துக் காப்பாற்றியிருக்கிறார்.

நாபாலோ முரடன், கெட்ட சுபாவம் உடையவன். ஆனால் பெரிய செல்வந்தன். அவனுக்கு மூவாயிரம் ஆடுகளும், ஆயிரம் வெள்ளாடுகள் இருந்தன. அவன் தனது ஆடுகளுக்கு முடி கத்தரித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கேள்விப்பட்ட தாவீது பத்து இளைஞர்களை சமாதான வாழ்த்துக் கூற அனுப்பினார். கூடவே “தனக்கும் கூட்டாளிகளுக்கும் கொடுக்க முடிந்ததைக் கொடுங்கள்” என விண்ணப்பமும் வைத்தார்.

வந்தவர்களை நாபால் அவமானப் படுத்தினார். தாவீது எவன் ? எதுக்கு என்னோட உணவையும், அப்பத்தையும் கொடுக்க வேண்டும். என திருப்பி அனுப்பினான்.

நாபாலின் மனைவி பெயர் அபிகாயில். அவள் மிக அழகானவள். நல்ல திறமையானவள். ஞானம் நிறைந்தவள். பணியாளன் ஒருவன் சென்று நடந்த விஷயங்களையெல்லாம் அவளிடம் சொன்னார். தாவீது நல்லவர் என்றும், தங்களுடைய மந்தைகளையும், பணியாளர்களையும் பாதுகாத்தவர் என்றும் சொன்னார்.

அதே நேரத்தில் தாவீதிடம் திரும்பிய பத்து பேரும் நடந்ததைக் கூறினார்கள். தாவீது கடும் கோபம் அடைந்தார். உடனே தனது பணியாளர்களில் நானூறு பேரைக் கூட்டிக் கொண்டு, நாபாலையும் அவன் கூட்டத்தையும் கூண்டோடு ஒழிக்க வாள்களுடன் புறப்பட்டார்.

அபிகாயில் நடக்கப் போகும சிக்கலை அறிந்து கொள்ளுமளவுக்கு ஞானம் கொண்டிருந்தாள். உடனே இருநூறு அப்பங்கள், திராட்சை ரசம், தோலுரித்த ஐந்து ஆடுகள், வறுத்த பயிறு, அத்திப்பழ அடை, திராட்சைப் பழ அடை என ஏகப்பட்ட பொருட்களை எடுத்து கழுதை மேல் ஏற்றி தாவீதிடம் கொடுக்க ஆளனுப்பினாள்.  பின்னாலேயே அவளும் ஒரு கழுதையில் சென்றாள்.

போகும் வழியில் தாவீதை எதிர்கொண்டாள். தாவீது கோபம் தணியாதவராக இருந்தார். அபிகாயில் சட்டென குதிரையிலிருந்து இறங்கி தாவீதின் முன்னால் முகம் குப்புற விழுந்து வணங்கினாள். தலைவரே, பழி என்மேல் இருக்கட்டும். நான் சொல்வதை தயவு செய்து கேளுங்கள். நாமான் ஒரு மூடன். பெயருக்கு ஏற்றார் போல அறிவீனன். நீர் இரத்தம் சிந்தாதவாறு உம்மைத் தடுக்க வந்தேன். இது ஆண்டவரின் விருப்பம். ஆண்டவர் உம்மை ஆசீர்வதித்து இஸ்ரவேலுக்கு அரசராக்குவார். என்றாள்.

அபிகாயிலின் பேச்சைக் கேட்ட தாவீது மனம் மாறினார். “உன்னை இங்கே அனுப்பிய ஆண்டவரின் பெயர் வாழ்த்தப்படட்டும். நீ இங்கே வராமல் இருந்திருந்தால் நாபாலையும், அவனைச் சார்ந்த அனைத்து ஆண்களையும் அழித்திருப்பேன். உன்னால் அவர்களை விட்டு விடுகிறேன். என்றார்.

நடந்தது எதையும் அறியாத நாபால் நன்றாக உண்டு குடித்து போதையில் லயித்திருந்தான். மறு நாள் காலையில் அபிகாயில் விஷயத்தை நாபாலிடம் சொல்ல அவன் அதிர்ந்து போய் சிலையானான். மாபெரும் ஆபத்திலிருந்து தான் தப்பியதை உணர்ந்தான். ஆண்டவர் அவனைத் தண்டித்தார். பத்து நாட்களில் அவன் இறந்தான்.

இதைக் கேள்விப்பட்ட தாவீது அபிகாயிலின் சம்மதத்துடன் அவரை மணந்து கொண்டார்.

விவிலியத்தில் அதிகம் பேசப்படாத அபிகாயிலின் வாழ்க்கை பிரமிப்பூட்டும் பாடங்கள் நிரம்பியது.

அபிகாயிலின் ஞானம் ஒரு மாபெரும் சண்டையைத் தவிர்த்தது. கூடவே தாவீது செய்ய இருந்த பாவத்தையும் தடுத்தது. ‘புத்தியுள்ள ஸ்திரீ தன் வீட்டைக்கட்டுகிறாள்’ எனும் நீதிமொழிக்கு முன்னுரையாக இருந்தது அபிகாயில் வாழ்க்கை. செல்வம் மனிதனைக் காப்பதில்லை, ஞானமே காக்கும்.

தாவீதிற்கும் அவருடைய ஊழியர்களுக்கும் நன்றியைச் செலுத்த வேண்டும் என முடிவு செய்ததில் அபிகாயிலின் நன்றி செலுத்தும் பண்பு தெரிகிறது.

கணவனுக்காக தாவீதிடம் மன்னிப்புக் கேட்பதில், மன்னிப்பும், பணிவும் நிறைந்த கர்வமற்ற குணாதிசயம் தெரிகிறது.

ஊழியன் ஒருவனுடைய பேச்சைக் கேட்க அபிகாயில் ஒத்துக்கொண்டதில் அவளுடைய “கேட்கும்” குணம் தெரிகிறது. தாமதிக்காமல் செயல்பட்டதில் அவளுடைய சாதுர்யமும், ஞானமும் தெரிகிறது. ஊழியர்களைக் காக்க முடிவு செய்ததில் அவளுடைய கரிசனை தெரிகிறது. கணவனிடம் போய் சண்டை போடாததில் அவளுடைய பொறுமை தெரிகிறது.

தாவீதைக் குறித்தும், கடவுளுடைய திட்டங்களைக் குறித்தும் அறிந்திருந்தாள் என்பது அவளுடைய ஆன்மீக அறிவைக் காட்டுகிறது.

தாவீதிடம் சண்டையைத் தவிர்க்கும்படி கேட்டபோதும் கூட கடவுளை முன்னிறுத்தியே அபிகாயில் பேசியது அவளுடைய இறை விசுவாசத்தைக் காட்டுகிறது. கோபம் கொண்ட தாவீதின் முன்னால் நின்று பேசியது அவளுடைய தைரியத்தைக் காட்டுகிறது.

கணவனின் வார்த்தையை விட, கடவுளின் வார்த்தைக்கு அவள் முதலிடம் கொடுத்தாள். அதன் பின் நடந்தவற்றைக் கணவனிடம் தெரிவிக்கிறாள் என்பதில் ஒரு நல்ல மனைவியாகவும் இருந்தாள் என்பதையும் காட்டுகிறது. நல்லவற்றைக் கற்றுக் கொள்வோம்.

ஏலி

ஏலி ! சீலோம் தேவாலயத்தில் தலைமைக் குருவாக இருந்தவர். இவரே நீதித் தலைவர். நீதித் தலைவர் என்பவர் அரசருக்கு அடுத்த நிலையில் இருப்பவர். அந்த காலத்தில் அரசர்கள் இல்லை. எனவே ஏலியின் இடமே மிக உயரிய இடமாய் இருந்தது. மக்களின் குறைகளுக்கு இறைவனின் அருளால் தீர்வு காண்பதும், இறைவனின் சித்தத்தை மக்களுக்குத் தெரியப்படுத்துவதும் இவரது முதல் கடமை. ஏலி மிகுந்த இறையச்சமும், இறை பக்தியும் உடையவர்.

ஏலி நல்லவராக இருந்தாலும் குருக்களாக இருந்த அவருடைய பிள்ளைகள் ஒப்னிக்கும், பினகாசும் தலைகீழாக இருந்தார்கள். அவர்களிடம் இறை அச்சம் துளிகூட இல்லை. இறைவனுக்காகப் படைக்கப்படும் படைப்புப் பொருட்களை அவர்கள் துச்சமாக நினைத்தார்கள். இறைச்சியையெல்லாம் பலிக்கான விதிமுறைகளை மீறி பயன்படுத்தி வந்தார்கள். யாராவது எதிர்த்துக் கேட்டால் வன்முறையைக் கையாண்டார்கள்.

கடவுளுக்குப் பணிசெய்த பெண்களிடமே தகாத உறவில் ஈடுபட்டிருந்தனர். ஏலியால் இவர்களை நல்வழிப்படுத்த முடியவில்லை. அவர் முதிர் வயதுடையவராக இருந்தார். ஆனாலும் அவர்களிடம் அறிவுரை சொன்னார்..

“ஏம்பா.. ஊரே உங்களைப் பத்தி தப்பா பேசுதே. இது சரியில்லை. ஏன் இப்படியெல்லாம் செய்றீங்க ? நான் கேள்விப்படற விஷயங்களெல்லாம் நல்லாயில்லை. மனுஷனுக்கு எதிரா பாவம் செஞ்சா கடவுள் கிட்டே வேண்டுதல் செய்யலாம். நீங்க கடவுளுக்கு எதிராகவே தப்பு செய்றீங்களே. இதெல்லாம் தப்பு” என்றார். அவர்கள் கேட்கவில்லை. கடவுளின் கோபம் அவர்கள் மேல் விழுந்தது.

ஏலியிடம் இறையடியார் ஒருவர் வந்தார். கடவுளின் வார்த்தைகளை அவரிடம் சொன்னார். “உன் வீடும் உன் மூதாதை வீடும் என்றென்றைக்கும் கடவுளுக்காய் பணிசெய்யும் என்ற கடவுளின் வாக்குறுதியை அவர் திரும்பப் பெற்றுக் கொண்டார். உங்கள் ஆற்றல் மற்றும் உங்கள் மூதாதை ஆற்றல் அழிக்கப்படும். நீங்கள் கடவுளை விட உங்கள் பிள்ளைகளை உயர்வாக நினைக்கிறீர்கள். உங்கள் குடும்பத்தில் முதியவர்களே இல்லாத நிலை வரும். உன்னுடைய இரு பிள்ளைகளும் ஒரே நாளில் மாண்டு போவார்கள்” என்றார். ஏலி அதிர்ந்தார்.

கடவுள் ஏலியின் ஆலயத்தில் பணிபுரியும் சாமுவேல் எனும் சிறுவனிடமும் தனது திட்டத்தை அசரீரி மூலம் தெளிவாக்கினார். “தனது பிள்ளைகள் தப்பு செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்தும் அவர்களைத் திருத்தாத குற்றத்துக்காக ஏலியின் குடும்பம் தண்டனை பெறும். இந்த தண்டனையை பூஜை, படையல் போன்றவற்றால் விலக்கி விட முடியாது” என்றார். ஏலி இதைக் கேட்டு கலங்கினார். “அவர் ஆண்டவர். அவரது பார்வையில் நல்லது எதுவோ அதைச் செய்யட்டும்” என்றார்.

காலங்கள் கடந்தன. சாமுவேல் வளர்ந்தார். இப்போது பெலிஸ்தியர்கள் இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு எதிராகப் போரிட்டனர். கடவுள் இஸ்ரயேல் மக்கள் சார்பாக நிற்கவில்லை. போரில் இஸ்ரயேலர்கள் நாலாயிரம் பேர் கொல்லப்பட்டனர். கடவுளின் பேழையைக் கையோடு தூக்கிச் செல்வோம், வெற்றி கிடைக்கும் என இஸ்ரயேலர் நினைத்தனர். அதைக்கேட்டு பெலிஸ்தியர் நடுங்கினாலும், தைரியமாகப் போரிட்டு இஸ்ரயேலர்கள் முப்பதாயிரம் பேரைக் கொன்றனர். ஏலியின் மகன்கள் இருவரும் ஒரே நாளில் பலியானார்கள். கடவுளின் பேழையும் பெலிஸ்தியரிடம் அகப்பட்டது.

ஏலிக்கு அப்போது தொன்னூற்று எட்டு வயது. இஸ்ரயேலரின் வீழ்ச்சி நகர் முழுவதும் பேரழுகையாக உருவெடுத்தது. “என்ன நடக்கிறது” என பதறினார் ஏலி. அவருக்கு கண்பார்வையும் இல்லை. “நான் போர்க்களத்திலிருந்து வருகிறேன். இஸ்ரயேலர் தோற்று விட்டார்கள். உங்கள் மகன்கள் இருவரும் மாண்டனர்” என்றான் வந்தவன்.

“கடவுளின் உடன்படிக்கைப் பேழையும் கைப்பற்றப்பட்டது” என்றான் செய்தி சொன்னவன். அதைக் கேட்டதும் ஏலி அதிந்து போய் நிலைதடுமாறி கீழே விழுந்தார். கழுத்து முறிய அங்கேயே மரணமடைந்தார். இஸ்ரயேல் மக்களை நாற்பது நெடிய ஆண்டுகள் நீதித் தலைவராய் இருந்து ஆண்ட ஏலியின் சகாப்தம் அங்கே நிறைவுற்றது.

ஏலியின் வாழ்க்கை சொல்வதென்ன ?. முதலாவது, ஒரு தந்தையின் கடமை தனது பிள்ளைகளின் பாவங்களைப் பொறுத்துக் கொள்ளாமல் சரியான பாதையில் வழிநடத்துவது என்பதை அழுத்தமாய்ச் சொல்கிறது.

இரண்டாவது, கடவுளுக்கே முதலிடம் எனும் பாடம். உயிருக்கு உயிரான பிள்ளைகள் கூட அடுத்தடுத்த இடங்களையே பெறவேண்டும். மாதா பிதா குரு தெய்வம் எனும் உலக வரிசையல்ல, தெய்வம் – எனத் தொடங்கும் ஆன்மீக வரிசையே தேவை என்கிறது.

மூன்றாவது, கடமை தவறுபவர்கள் பிள்ளைகளாக இருந்தாலும் அவர்களை பதவி நீக்கம் செய்யும் ஒழுக்கமும், கடவுளிடம் மன்னிப்புக் கேட்க வைக்கும் கண்டிப்பும் தந்தையிடம் இருக்க வேண்டும் எனும் நேர்மை வேண்டும் என்கிறது.

குழந்தைகளை வளர்ப்பது மிகப்பெரிய பணி. தந்தை எவ்வளவு பெரிய ஆன்மீகவாதியாய், நீதித் தலைவராய் இருந்தாலும் இதில் தோல்வியடைய முடியும். ஏலியின் வாழ்க்கை நமக்கெல்லாம் ஒரு எச்சரிக்கை மணி.

குழந்தைகளை வளர்ப்போம். செல்லங்களாக அல்ல, விண்ணக வழி செல்லும் செல்வங்களாக.

ஆதித்திருச்சபை விசுவாசிகள்

ஆதித்திருச்சபை விசுவாசிகள் தங்கள் காலத்திலேயே இயேசு வந்துவிடுவார் என்று நம்பி மிகுந்த எதிர்பார்ப்போடு வாழ்ந்து வந்தார்கள். அவருக்காக பாடு அனுபவித்தால் அதற்கேற்ற பலனை அடையலாம் என்ற அசையாத நம்பிக்கை உடையவர்களாக, கல்லெறியுண்டார்கள், வாளால் அறுப்புண்டார்கள், பரீட்சைபார்க்கப்பட்டார்கள், பட்டயத்தினாலே வெட்டப்பட்டு மரித்தார்கள், செம்மறியாட்டுத் தோல்களையும் வெள்ளாட்டுத் தோல்களையும் போர்த்துக்கொண்டு திரிந்து, குறைவையும் உபத்திரவத்தையும் துன்பத்தையும் அநுபவித்தார்கள் எபிரெயர் 11:37.

முதல் நூற்றாண்டில் ரோமர்களின் ஆட்சியில் உலகின் பெரும்பகுதி இருந்தது. அவர்களுடைய ஆட்சியில் கிரேக்க மொழி எல்லா இடங்களிலும் பரவி மக்களால் பேசப்பட்டு வந்தது. ரோமப் பேரரசனான நீரோ (கி.பி. 54-68) மிகவும் மோசமானதொரு கொடுமைக்காரனாக இருந்தான். ரோம் எரிந்து கொண்டிருந்தபோது அவன் பிடில் (Fiddle) வாசித்து தன்னை மகிழ்வித்துக் கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படும் கதையே அவன் எத்தகைய மனிதன் என்பதை விளக்குகிறது. கி.பி. 64 இல் ரோமில் பெருந்தீ ஏற்பட்டது. இதனை நீரோவே ஆரம்பித்ததாகவும் கூறப்படுகின்றது. ஆனால், இப்பழியை நீரோ கிறிஸ்தவர்கள் மேல் போட்டான். கிறிஸ்தவர்களுக்கும் இதற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருக்கவில்லை. கிறிஸ்தவர்களை நீரோ இக்காலத்தில் மிகக் கொடூரமாக நடத்தியதை வரலாற்றாசிரியர்கள் எழுதி வைத்துள்ளனர். கிறிஸ்தவர்ளை மிருகத் தோலினால் சுற்றிக் கொடிய வனவிலங்குகள் அவர்களைக் கொன்று தின்னும்படி அவைகள் முன்னால் தூக்கி எறியும்படிச் செய்தான். தன்னுடைய தோட்டத்தில் இரவு நேர விருந்து உபச்சாரங்களின் போது கிறிஸ்தவர்களைக் கம்பத்தில் உயிரோடு கட்டி எண்ணை ஊற்றி எரித்து விளக்குக் கம்பங்களாகப் பயன்படுத்தினான் நீரோ. மிகக் கொடூரமாக கிறிஸ்தவர்களை நடத்தியவன் நீரோ.

இரண்டாம் நூற்றாண்டில் பித்தினியாவில் கவர்னராக இருந்த பிளினி என்பவர் கிறிஸ்தவர்களை எப்படி நடத்துவது என்று தெரியாமல் விழித்தார். அவர் டிராஜான் என்ற ரோமப் பேரரசனுக்கு எழுதிய கடிதமொன்றில், நான் கிறிஸ்தவர்களைப் பார்த்து மூன்று முறை நீங்கள் கிறிஸ்தவர்கள்தானா? என்று கேட்பேன். அவர்கள் மூன்று முறையும் ஆம் என்று பதில் சொன்னால் அவர்களுக்கு உடனடியாக மரண தண்டனை விதிப்பேன். விடாப்பிடியாக அசைய மறுப்பவர்களைத் தண்டிப்பது அவசியம், கிறிஸ்தவர்களில் ரோமப் பிரஜாவுரிமை கொண்டவர்களை ரோமுக்கு அனுப்பிவிடுகிறேன். கிறிஸ்துவை மறுதலிப்பவர்களை உடனடியாக விடுதலை செய்துவிடுகிறேன். ஆனால், உண்மையான கிறிஸ்தவர்கள் கிறிஸ்துவை ஒருபோதும் மறுதலிக்க மாட்டார்கள் என்று சொல்லப்படுகிறது என்று பிளினி எழுதியிருக்கிறார்.

இது போன்ற நிகழ்வுகள் இன்றைக்கு ஈரான், ஈராக், பாகிஸ்தான் நாட்டில் வசிக்கும் திருச்சபை விசுவாசிகளுக்கு ஏற்ப்படுவது இயேசுவின் இரண்டாம் வருகை சமீபம் என்பதை காட்டுகின்றது. இவ்வளவு பாடுகளை அனுபவித்த ஆதித் திருச்சபை மக்கள் தங்கள் விசுவாசத்தை விட்டு விலகவில்லை. அதற்கு ஒரே ஒரு காரணம் கர்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் இரண்டாம் வருகையை எதிர் நோக்கி ஆவலோடு காத்திருந்தனர். கிறிஸ்துவும் அநேகருடைய பாவங்களைச் சுமந்து தீர்க்கும்படிக்கு ஒரேதரம் பலியிடப்பட்டு, தமக்காகக் காத்துக்கொண்டிருக்கிறவர்களுக்கு இரட்சிப்பை அருளும்படி இரண்டாந்தரம் பாவமில்லாமல் தரிசனமாவார் எபிரெயர் 9:28. நீங்கள் இயேசுவை சந்திக்க ஆயத்தமாக இருக்க கர்த்தர் தாமே உங்களுக்கு உதவி செய்வாராக.

கர்த்தர் தாமே உங்களை ஆசீர்வதிப்பராக. ஆமென்

யோனத்தான்

இஸ்ரயேலரின் முதல் அரசன் சவுல். அவருடைய மூத்த மகன் தான் யோனத்தான். சவுல் அரசராகி வெற்றிகரமாக தனது முதல் ஆண்டை முடித்திருந்தார். இப்போது அவர்களுடைய தொடர் பகைவரான பெலிஸ்தியர்கள் போருக்கு வந்தார்கள். அந்தப் போரில் முக்கியமான பங்கு வகித்தவர் யோனத்தான்.

தன்னுடன் ஆயிரம் வீரர்களை சேர்த்துக் கொண்டு சென்ற யோனத்தான் கெபா எனும் இடத்தில் காவலில் இருந்த பெலிஸ்தியர்களை வெட்டி வீழ்த்தினார். இஸ்ரயேல் மக்களிடையே யோனத்தானின் புகழ் பரவியது. யோனத்தான் ஒரு வீரனாக கொண்டாடப்பட்டார்.

காலங்கள் கடந்தன. சவுல் கடவுளை விட்டு விலகி நடக்கத் துவங்கினார். தாவீது எனும் வீரன் சவுலின் அரசவையில் அங்கம் வகித்தார். அவர் யாழ் மீட்டுவதிலும் வல்லவர். யோனத்தான் தாவீதை தனது உயிர் நண்பனாக்கிக் கொண்டான். தான் அணிந்திருந்த மேலங்கி, வாள், வில், கச்சை, எல்லாவற்றையும் தாவீதுக்குக் கொடுத்து தனது நட்பின் ஆழத்தைப் பிரகடனப் படுத்தினார். தாவீது, சவுலின் அரசவையில் படைத் தலைவனாகி வெற்றிகளைக் குவிக்கத் தொடங்கினார்.

தாவீது மாபெரும் வெற்றியாளனாய் மக்கள் மத்தியில் பிரபலமானார். மக்கள் “சவுல் ஆயிரம் பேரைக் கொன்றார், தாவீதோ பதினாயிரம் பேரைக் கொன்றார்” என பாராட்டிப் பாடினார்கள். அதைக் கேட்டது முதல் சவுல் தாவீதின் மீது விரோதம் வளர்க்கத் துவங்கினார். சவுல் மன அழுத்தத்தில் இருக்கும் போதெல்லாம் தாவீது தனது யாழை மீட்டி சவுலை அமைதிப்படுத்துவது வழக்கம். சவுல் இரண்டு முறை தாவீது யாழ் வாசித்துக் கொண்டிருக்கையில் ஈட்டியால் எறிந்து அவரைக் கொல்ல முயன்றார். தாவீது தப்பினார்.

தனது மகளை தாவீதுக்கு மணம் முடித்து கொடுத்து பெலிஸ்தியர்களின் எதிராய் தாவீதை உருவாக்க சவுல் நினைத்தார். அதுவும் நடக்கவில்லை. பெலிஸ்தியருக்கு எதிராய் தாவீதுக்கே வெற்றி. சவுலின் கோபம் இன்னும் இன்னும் அதிகரித்தது. தாவீதைக் கொல்ல வேண்டும் என எல்லாரிடமும் சொன்னார். அது தாவீதின் உயிர்நண்பனும் சவுலின் மகனுமாகிய யோனத்தானின் காதுகளிலும் விழுந்தது.

அவர் சவுலிடம் வந்து தாவீதுக்காய் பரிந்து பேசினார். தாவீதைக் கொல்ல வேண்டாம். அவர் என்றுமே உங்களுக்குத் தீமை செய்ய நினைத்ததில்லை. உங்களுக்கு மாபெரும் வெற்றிகளைத் தான் தேடித் தந்திருக்கிறார். தாவீதைக் கொன்று குற்றமற்ற இரத்தத்துக்கு எதிராகப் பாவம் செய்ய வேண்டாம் என்றான். சரி, “தாவீதைக் கொல்லமாட்டேன்”  என்றார் சவுல்.

ஆனால் தாவீது மீண்டும் மீண்டும் வெற்றிகளும் செல்வாக்கும் பெறவே, சவுல் மீண்டும் தாவீதைக் கொல்ல முயன்றார். “நான் என்ன பாவம் செய்தேன். எதுக்கு உன் அப்பா என்னைக் கொல்லத் தேடுகிறார். “தாவீது யோனத்தானிடம் புலம்பினார். அதற்கு யோனத்தான், “கவலைப்படாதே. என் அப்பா என்னிடம் கேக்காமல் எதுவும் செய்ய மாட்டார். உனக்கு எதுவும் ஆகாது” என்றார்.  யோனத்தானுக்கும், தாவீதுக்கும் இருந்த நட்பின் ஆழம் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்ததே தவிர குறையவில்லை.

ஆனால் தாவீதின் மீது சவுல் மிகுந்த கோபமாய் இருந்ததை அடுத்தடுத்த நாட்களில் அவர் அறிந்து கொண்டார். எனவே தாவீதை அவர் தப்புவித்து அனுப்பினார். பிரியும் வேளையில் இருவரும் கட்டிப் பிடித்து அழுதனர். அந்த அளவுக்கு அவர்களிடையே நட்பு மிகவும் ஆழமாக இருந்தது.

பின்னர் தாவீதைக் கொல்ல சவுல் தேடுகையில் தாவீது மறைந்து வாழ்ந்தார். அப்போதும் யோனத்தான் சென்று அவரைச் சந்தித்து, “ஆண்டவர் உன்னோடு இருப்பார். நீ வெல்வாய். இஸ்ரயேலின் அரசனாவாய். நான் உனக்கு அடுத்த இடத்தில் இருப்பேன்” என்றெல்லாம் வாழ்த்தினார்.

ஆனால் அந்த ஆனந்தம் நீண்ட நாள் நீடிக்கவில்லை. எதிரிகளான பெலிஸ்தியரின் கைகளில் சிக்கி சவுலும், அவர் மகன் யோனத்தானும் கொல்லப்பட்டனர். செய்தியைக் கேட்ட தாவீது தமது உடைகளைக் கிழித்துக் கொண்டு அழுது புலம்பினார். அவர்களுக்காக துயரம் மிகுந்த இரங்கற்பா பாடி உண்ணா நோன்பு இருந்தார்.

“சகோதரன் யோனத்தான்! உனக்காக என் உள்ளம் உடைந்து போனது! எனக்கு உவகை அளித்தவன் நீ! என் மீது அளித்த பேரன்பை என்னென்பேன்! அது மகளிரின் காதலை மிஞ்சியது அன்றோ” என கதறினார்.

ஆழமான நட்புக்கு அழகான உதாரணம் யோனத்தான் – தாவீது நட்பு. தாவீது தனது இருக்கைக்கு ஆபத்தாய் வந்து விடுவானோ என பயப்பட வேண்டிய யோனத்தான் தாவீதை அளவு கடந்து நேசிக்கிறார். தனது பட்டத்து உரிமையையே தாவீதுக்குக் கொடுப்பதன் முன்னறிவிப்பாய் அரச உடைகளை அவருக்கு அணிவிக்கிறார். தன் தந்தைக்கு எதிராய்ச் செயல்பட்டும் கூட நண்பனைக் காக்கிறார். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, எப்போதும் கடவுளை முன்னிறுத்தியே வாழ்கிறார்.

நட்பின் இத்தகைய நல்ல செயல்களை யோனத்தானின் வாழ்விலிருந்து கற்றுக் கொள்வோம்.

பிறப்பிற்கும் இறப்பிற்கும் இடையில், நீ செய்யும் பாவம் புண்ணியம் மட்டுமே உனக்கு மிஞ்சும் உன்னுடன் கடைசி வரை வருவதும் இதுவே...!!

01) பெற்றோர்களை 
     நோகடிக்காதே...
     நாளை உன் பிள்ளையும்
     உனக்கு அதை தான்
     செய்யும்...!!

02) பணம் பணம் என்று
     அதன் பின்னால்
     செல்லாதே...
     வாழ்க்கை போய் 
     விடும்...
     வாழ்க்கையையும்
     ரசித்துக் கொண்டே 
     போ...!!

03) நேர்மையாக இருந்து
     என்ன சாதித்தோம்
     என்று நினைக்காதே...
     நேர்மையாக இருப்பதே
     ஒரு சாதனை தான்...!!

04) நேர்மையாக
இருப்பவர்களுக்கு
     சோதனை வருவது
     தெரிந்ததே, அதற்காக
     நேர்மையை கை விட்டு
     விடாதே...
     அந்த நேர்மையே
     உன்னை
     காப்பாற்றும். ..!!

05) வாழ்வில் சின்ன சின்ன
     விஷயத்திற்கெல்லாம்
     கோபப்படாதே...
     சந்தோஷம்
     குறைவதற்கும்,
     பிரிவினைக்கும் இதுவே
     முதல் காரணம்...!!

06) உன் அம்மாவிற்காக
     ஒரு போதும்
     மனைவியை விட்டு
     கொடுக்காதே...
     அவள் உனக்காக
     அப்பா அம்மாவையே
     விட்டு வந்தவள்...!!

07) உனக்கு உண்மையாக
     இருப்பவர்களிடம்...
     நீயும் உண்மையாய்
     இரு...!!

08) அடுத்தவர்களுக்கு தீங்கு
     செய்யும் போது
     இனிமையாகத்தான்
     இருக்கும்...
     அதுவே உனக்கு வரும்
     போது தான், அதன்
     வலியும் வேதனையும்
     புரியும்...!!



10) ஒருவன் துரோகி
      என்று தெரிந்து
      விட்டால்...
      அவனை விட்டு
      விலகியே இரு...!!

11) எல்லோரிடமும்
      நட்பாய் இரு...
      நமக்கும் நாலு
      பேர் தேவை...!!

12) நீ கோவிலுக்கு
      சென்று தான்
       புண்ணியத்தை
      சேர்க்க வேண்டும்
      என்பதில்லை...
      யாருக்கும் தீங்கு
      செய்யாமல்
      இருந்தாலே...
      நீ கோவில்
      சென்றதற்கு சமம்...!!

13) நிறை குறை இரண்டும்
      கலந்தது தான்
      வாழ்க்கை...
      அதில் நிறையை மட்டும்
      நினை...
      நீ வாழ்க்கையை
      வென்று விடலாம்...!!

14) எவன் உனக்கு உதவி
      செய்கிறானோ,
      அவனுக்கு மட்டும்
      ஒரு நாளும் துரோகம்
      செய்யாதே...
      அந்த பாவத்தை நீ
      எங்கு போனாலும்
      கழுவ முடியாது...!!

15) அடுத்தவர்களைப்
      போல் வசதியாக
      வாழ முடியவில்லை
      என்று நினைக்காதே...
      நம்மை விட 
      வசதியற்றவர்கள்
      கோடி பேர்
      இருக்கிறார்கள்
      என்பதை மனதில்
      கொள்...!!

16) பிறப்பிற்கும்
      இறப்பிற்கும் இடையில்,
      நீ செய்யும் பாவம்
      புண்ணியம் மட்டுமே
      உனக்கு மிஞ்சும்...
      உன்னுடன் கடைசி
      வரை வருவதும்
      இதுவே...!!

விதி
வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான் !
தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான் !!

சாமுவேல்

சாமுவேல்அன்னா எனும் பெண்ணுக்கு குழந்தைப் பேறு கிடைக்கவில்லை. ஆலயத்தில் கடவுளின் சந்நிதியில் அழுது புலம்பினாள். எனக்கு ஒரு குழந்தையைத் தாருங்கள். அவனை உமக்கே அர்ப்பணிப்பேன். என மனம் கசிய, கண்ணீர் வழிய வேண்டினாள். கடவுள் மனமிரங்கினார். சாமுவேல் பிறந்தான்.

சாமுவேல் பால் குடி மறந்த சிறுவனாய் மாறிய காலத்தில் ஆண்டவரின் ஆலயத்தில் அவனைக் கொண்டு வந்து குரு ஏலியிடம் ஒப்படைத்தாள் தாய் அன்னா. “இனி இவன் ஆண்டவருக்கு உரியவன்” என்பதே அவளுடைய முடிவாய் இருந்தது. அவன் ஆலய பணிகளில் ஏலிக்கு உதவியாய் இருந்தான்.

ஏலிக்கு இரண்டு மகன்கள் உண்டு. அவர்கள் உதவாக்கரைகள். எதுவெல்லாம் கடவுளுக்குப் பிடிக்காதோ அவற்றையெல்லாம் தேடித் தேடிச் செய்யும் தறுதலைகள்.

“சாமுவேல் சாமுவேல்”

இரவில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த சாமுவேலின் காதுகளில் விழுந்தது அந்தக் குரல். ஓடிப் போய் ஏலியின் முன்னால் நின்றான். “ஐயா.. அழைத்தீர்களா ?”. தூக்கம் கலைந்த ஏலி சாமுவேலைப் பார்த்துக் குழம்பினார்.

 “இல்லயே.. நீ போய் படுத்துக் கொள்” என்றார்.

“சாமுவேல்.. சாமுவேல்”

மீண்டும் குரல் அழைத்தது. மீண்டும் சாமுவேல் ஏலியின் முன்னால் போய் நின்றார். கண்களைக் கசக்கிய ஏலி குழம்பினார்.

 “நான் உன்னை அழைக்கவில்லை. ஒருவேளை மீண்டும் உனக்குக் குரல் கேட்டால், ஆண்டவரே பேசும் அடியான் கேட்கிறேன் என்று சொல்” என்றார்.

 சாமுவேல் மீண்டும் சென்று படுத்துக் கொண்டார்.

“சாமுவேல் சாமுவேல்” மூன்றாம் முறையாய் குரல் அழைத்தது.

“ஆண்டவரே பேசும் அடியான் கேட்கிறேன்” சாமுவேல் சொன்னான்.

கடவுள் சாமுவேலிடம் பேசினார்.

ஏலியின் பிள்ளைகளைத் தான் தண்டிக்கப் போவதாகவும், தான் செய்யப் போவது என்னென்ன என்பதையும் சொன்னார்.

சாமுவேல் வளர்ந்தார். கடவுள் அவரோடு இருந்தார். அவர் ஒரு இறை செய்தியாளராக மாறிய விஷயம் நாடெங்கும் பரவியது. அவர் மக்கள் அனைவரையும் இறைவன் பால் திருப்பினார்.

சாமுவேலுக்கு வயதானது.சாமுவேலின் பிள்ளைகள் சாமுவேலைப் போல நல்லவர்களாக இருக்கவில்லை. எனவே “எங்களுக்கு ஒரு அரசன் வேண்டும்” என சாமுவேலிடம் மக்கள் கேட்டார்கள். சாமுவேலுக்கு அது பிடிக்கவில்லை. அதுவரை அவர்களிடம் அரசர் இல்லை. அவர் கடவுளிடம் கேட்டார்.

“சாமுவேலே, மக்கள் உன்னை நிராகரிக்கவில்லை. அவர்கள் என்னை நிராகரித்து விட்டார்கள். அவர்கள் அரசனாக என்னைப் பார்க்காமல் வேறு அரசனை கேட்கிறார்கள். அவர்கள் குரலுக்குச் செவி கொடு. ஆனால் விளைவுகளைப் பற்றி எச்சரி” என்றார் கடவுள்.

சாமுவேல் மக்களிடம் சொன்னான். “அரசன் எப்படி இருப்பான் தெரியுமா ? உங்கள் மகன்கள் அவனுடைய சேவகர்கள் ஆவார்கள், பெண்கள் அவர்கள் பணிப்பெண்கள் ஆவார்கள், உங்கள் விளைச்சலில் சிறந்தவை அவனுக்குப் போகும், உங்கள் சொத்தில் முதன்மையானதெல்லாம் அவனுக்குப் போகும்” சாமுவேலின் எச்சரிக்கையை மக்கள் கேட்கவில்லை.

கடவுள் சாமுவேல் மூலமாக சவுல் எனும் பென்யமின் குல மனிதரை அரசராய் நியமித்தார். அவர் தான் இஸ்ரயேல் குலத்தின் முதல் மன்னர். சாமுவேல் மக்களிடம், “இதோ இவரே உங்கள் மன்னர். எனக்கு வயதாகிவிட்டது. நான் யாருக்காவது அநீதி இழைத்திருந்தாலோ, யாரையேனும் ஏமாற்றியிருந்தாலோ, கையூட்டு பெற்றிருந்தாலோ சொல்லுங்கள். நான் திருப்பித் தந்து விடுகிறேன்” என்றார். மக்களோ, “இல்லை.. நீர் யாரையும், ஏமாற்றவில்லை, யாரையும் ஒடுக்கவில்லை, யாரையும் வஞ்சிக்கவில்லை” என்றார்கள்.

சாமுவேல் மக்களிடம் நீங்கள் ‘ஒரு அரசன்’ வேண்டும் என கேட்டதே தவறு தான். எனினும் கடவுளைப் பின்பற்றுவதிலிருந்து விலகாதீர்கள். இல்லையேல் நீங்களும் உங்கள் மன்னனும் அழிவீர்கள் என்றார்.

காலங்கள் கடந்தன. சவுல் கடவுளின் வழியை விட்டு விலகினான். எனவே கடவுளின் அருகாமையும் அவரை விட்டு விலகியது. சாமுவேல் வயதாகி இறந்தார்.

இப்போது சவுலுக்கு முன் சவால். பெலிஸ்தியர் படைதிரண்டு வருகிறார்கள். சவுலுக்கு வழிகாட்ட சாமுவேல் இல்லை. அவர் குறி சொல்லும் பெண் ஒருத்தியிடம் மாறுவேடமிட்டு சென்று சாமுவேலின் ஆவியை எழுப்பி குறிகேட்டான்.

“என்னை ஏன் தொந்தரவு செய்கிறாய் ? கடவுளின் அருள் உன்னை விட்டு விலகிவிட்டது. தாவீது மன்னனாகப் போகிறான். நீ அழியப் போகிறாய்.”  என அழுத்தம் திருத்தமாய்ச் சொன்னது சாமுவேலின் ஆவி. சாமுவேல் இறந்தபிறகும் ஒரு தீர்க்கத் தரிசியாய் செயலாற்றியது வியப்பூட்டுகிறது.

சாமுவேல் எப்போதுமே கடவுளின் வார்த்தைகளுக்கே முதலிடம் கொடுத்தார். கடவுளின் வார்த்தைகளை குறைத்தோ, மறைத்தோ அவர் பேசவில்லை. கடவுளின் கட்டளையை அப்படியே செயல்படுத்தினார். எந்த ஒரு தீர்மானமாக இருந்தாலும், கடவுளிடம் முதலில் கேட்கும் நபராக சாமுவேல் இருந்தார். ஒட்டு மொத்த மக்களின் விருப்பமாக இருந்தால் கூட, கடவுளிடம் கேட்காமல் அவர் எதையும் செய்யவில்லை.

இத்தகைய நல்ல குணங்களைக் கற்றுக் கொள்ள சாமுவேலின் வாழ்க்கை நம்மைத் தூண்டட்டும்.

இந்திய தேசத்தின் எழுப்புதலும் இயேசுவின் பிறப்பும்

Introduction *இயேசுவின் பிறப்பு தனிப்பட்ட நபர்கள் சார்ந்தது அல்ல, மாறாக பலர் இதில் கலந்து உள்ளனர்  அதுபோலவே இந்திய தேசத்தில் வரப்போகும் எழுப்புதலும் தனிப்பட்ட நபர்களையோ தனிப்பட்ட ஸ்தாபனத்தையோ தனிப்பட்ட சபையையோ சார்ந்தது அல்ல *

*இயேசுவின் பிறப்பு தனிப்பட்ட முறையில் ஏதோ ஒரு நாட்டையோ அல்லது ஏதோ ஒரு மக்களையோ சார்ந்தது அல்ல அது உலகளாவிய திட்டம் அதுபோலவே இந்திய தேசத்தில்* *(பிரக்கபோகும் இயேசு)* வரப்போகும் எழுப்புதலும் நம் தேசத்தோடு நிற்பது அல்ல அது உலகம் முழுவதும் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும்

சரி இயேசுவின் பிறப்பில் உள்ள இந்திய தேசத்தின் எழுப்புதலின் இரகசியத்தை சுருக்கமாக பார்போம்

1. வாக்குதத்தம் & தீர்கதரிசனம்

இயேசு பிரப்பதற்கு முன்பே தேவனால் வாக்குதத்தமும் தீர்கதரிசனமும் உறைக்கப்பட்டது. மீகா 5:1,2,3. சகரியா 9:9. இன்னும் அனேக உள்ளது. அதுபோலவே இந்திய தேசத்தில் வரப்போகும் எழுப்புதலை குறித்து அநேக வாக்கதத்தங்களும், உறுதியான தீர்கதரிசனமும் உண்டு, எனவே தேசத்தை குறித்தோ, உங்களை குறித்தோ உங்கள் ஊதியத்தை குறித்தோ தீர்கதரிசனத்தையும் வாக்கதத்தங்களையும் அசட்டையாகவோ, அசதியாகவோ இருக்காதீர்கள் ஜாக்கிரதை

2. அற்பனிப்பு

இயேசு கிறிஸ்து அன்றைக்கு பூமியில் வெளிப்பட காரணம் மரியாளும், யோசேப்பும். மிக கடினமான தர்மசங்கடமான பழித்து பேசக்கூடிய சூழ்நிலையில் இயேசு பிரப்பதற்கு தங்களை தாங்களே அற்பனித்தனர் இன்றைக்கு இயேசு இந்தியாவில் வெளிப்பட வேண்டும் என்றால் எழுப்புதல் வரவேண்டும் என்றால் நம்மை அற்பனித்தே ஆகவேண்டும் இன்றைக்கு உங்களது அற்பனிப்பு எப்படி இருக்கு எழுப்புதல் வருவதுபோல இருக்கா அல்லது இருக்கிறதும் போய்விடுவதுபோல் இருக்கா சிந்தித்து மனந்திரும்புங்கள்.

3. விசுவாசம்

லூக்கா 2,அப்பொழுது சிமியோன் என்னும் பேர்கொண்ட ஒரு மனுஷன் எருசலேமில் இருந்தான்; அவன் நீதியும் தேவபக்தியும் உள்ளவனாயும், இஸ்ரவேலின் ஆறுதல் வரக்காத்திருக்கிறவனாயும் இருந்தான்; அவன் மேல் பரிசுத்த ஆவி இருந்தார். 26 - கர்த்தருடைய கிறிஸ்துவை நீ காணுமுன்னே மரணமடையமாட்டாய் என்று பரிசுத்த ஆவியினாலே அவனுக்கு அறிவிக்கப்பட்டுமிருந்தது. ஆம் அவனுக்கு கொடுக்கப்பட்ட தீர்கதரிசனமான வாக்குதத்தத்தை விசுவாசித்து நம்பி நிச்சயமாக இயேசுவை என் கண்கள் கானும் என்று காத்திருந்தான்
நிச்சயமாக என் தேசத்தில் கர்த்தர் உரைத்த எழுப்புதல் வரும் என் ஊழியத்தில் என் சபையில் கர்த்தர் உரைத்த எழுப்புதல் வரும் என்று விசுவாசித்து நம்பி காத்திருங்கள் காத்திருக்கும் நீங்கள் ஒரு நாளும் வெட்கப்பட போவதில்லை ஆமென். ஆபகூக் 2:3.

4. ஜெபம்

லூக்கா 2:37  ஏறக்குறைய எண்பத்துநாலு வயதுள்ள அந்த விதவை தேவாலயத்தை விட்டு நீங்காமல், இரவும் பகலும் உபவாசித்து, ஜெபம்பண்ணி, ஆராதனை செய்துகொண்டிருந்தாள். 38 - அவளும் அந்நேரத்திலே வந்து நின்று, கர்த்தரைப் புகழ்ந்து, எருசலேமிலே மீட்புண்டாக காத்திருந்த யாவருக்கும் அவரைக்குறித்துப் பேசினாள். ஆம் இந்த தாயாரும் இஸ்ரவேலின் ஆறுதல் வரக்காத்திருந்தவர்களில் ஒருவர் அவர் சும்மாவே காத்தருக்கவில்லை ஜெபத்திலே காத்திருந்தார்கள் இன்று நம் தேசத்தில் நம் ஊழியத்தில் நம் சபையில் இயேசு வெளிப்பட வேண்டுமானால் எழுப்புதல் வரவேண்டுமானால் இரவும் பகலும் உபவாசித்து கண்விழித்து ஜெபிக்கிற கூட்டம் எழும்ப வேண்டும் ஏசாயா 62:6  எருசலேமே, உன் மதில்களின்மேல் பகல்முழுதும், இராமுழுதும் ஒருக்காலும் மவுனமாயிராத ஜாமக்காரரைக் கட்டளையிடுகிறேன். கர்த்தரைப் பிரஸ்தாபம்பண்ணுகிறவர்களே, நீங்கள் அமரிக்கையாயிருக்கலாகாது. 7- அவர் எருசலேமை ( *இந்தியாவை* )   ஸ்திரப்படுத்தி, பூமியிலே அதைப் புகழ்ச்சியாக்கும்வரைக்கும் அவரை அமர்ந்திருக்கவிடாதிருங்கள்.

5. சுத்திகரிப்பு & ஆயத்தம்

லூக்கா 3:3 அப்பொழுது: கர்த்தருக்கு வழியை ஆயத்தப்படுத்துங்கள், அவருக்குப் பாதைகளைச் செவ்வைப்பண்ணுங்கள் என்றும், 4 - பள்ளங்களெல்லாம் நிரப்பப்படும், சகல மலைகளும் குன்றுகளும் தாழ்த்தப்படும், கோணலானவைகள் செவ்வையாகும், கரடானவைகள் சமமாகும் என்றும், 5 - மாம்சமான யாவரும் தேவனுடைய இரட்சிப்பைக்காண்பார்கள் என்றும், வனாந்தரத்திலே கூப்பிடுகிறவனுடைய சத்தம் உண்டாகும் என்று ஏசாயா தீர்க்கதரிசியின் ஆகமத்தில் எழுதியிருக்கிறபிரகாரம், ஆம் தேவன் எப்பொழுதெல்லாம் தம்மை வெளிப்படுத்துகிறாறோ தம்முடைய கிறியைகளை செய்கிறாறோ அப்பொழுதெல்லாம் பரிசுத்தத்தை சுத்திகரிப்பை எதிர்பார்க்கிறார். அதற்காகவே நம்மை இன்று ஊழியர்களாக ஆசாரியர்களாக தெறிந்தெடுத்தார். யோசுவா 3:5, 2நாளாகமம் 29:1-11. எனவே சபையில் ஊழியத்தில் நமக்குள் இருக்கும் ஏற்ற தாழ்வுகளை சமமாக்குவோம், பெருமைகளை தாழ்த்துவோம், கோணலானவைகளை நேராக்குவோம், அசுத்தங்களை நீக்குவோம் ராஜா வருகின்றார் ஆழத்தமாவோம் ஆழத்தப்படுத்துவோம். GOD BLESS YOU.    

தீர்க்கதரிசிகள் எப்படிப்பட்ட குணங்களை உடையவராக இருக்கவேண்டும்?

✍1⃣ ஜனங்கள் கேட்டாலும் கேளாவிட்டாலும்,  தேவன் சொல்ல சொல்லுகிறதை அப்படியே சொல்லுகிறவராக இருக்கவேண்டும்.

கலகக்காரராகிய அவர்கள் *கேட்டாலும்* சரி, *கேளாவிட்டாலும்* சரி, நீ என் வார்த்தைகளை *அவர்களுக்குச் சொல்லு.*
                       எசேக்கி.2:7

என்று எசேக்கியேலிடம் கரத்தர் சொல்லுகிறதை கவனிக்கவும்.

2⃣ எவ்வளவு வேண்டியவரானாலும் தேவன் அவருக்கு எதிராகச் சொல்லும் காரியங்களை மறைக்காமல் சொல்லவேண்டும்.

நீ போய், சிறைப்பட்ட *உன் ஜனத்தின் புத்திரரிடத்திலே* சேர்ந்து, அவர்கள் கேட்டாலும் கேளாவிட்டாலும் அவர்களோடே பேசி, கர்த்தராகிய ஆண்டவர் இன்னின்னதை உரைக்கிறார் என்று *அவர்களோடே சொல்*
                     எசேக்கி.3:11

என்று கர்த்தர் எசேக்கியேலுக்கு கட்டளையிட்டதைப் பாருங்கள்.

3⃣ ஒருவருக்கு எதிராக தீர்க்கதரிசனம் உரைக்கவேண்டியிருந்தாலும், அவர்மேல் மனதுருக்கமுள்ளவராக இருக்கவேண்டும்.

*ஆ, என் தலை தண்ணீரும், என் கண்கள் கண்ணீரூற்றுமானால்* நலமாயிருக்கும், அப்பொழுது *என் ஜனமாகிய குமாரத்தி கொலையுண்ணக் கொடுத்தவர்கள் நிமித்தம் நான் இரவும்பகலும் அழுவேன்.*
                     எரேமியா 9:1

என்று எரேமியாவும்,

எருசலேம் நகரத்திற்கு சமீபமாய் வந்தபோது நகரத்தைப்பார்த்து, *அதற்காகக் கண்ணீர் விட்டழுது,* (லூக்கா 19:41)

உனக்குக் கிடைத்த இந்த நாளிலாகிலும் உன் சமாதானத்துக்கு ஏற்றவைகளை நீ அறிந்திருந்தாயானால் நலமாயிருக்கும், இப்பொழுதோ அவைகள் உன் கண்களுக்கு மறைவாயிருக்கிறது.
                    லூக்கா 19:42
உன்னைச் சந்திக்குங்காலத்தை நீ அறியாமற்போனபடியால், உன் சத்துருக்கள் உன்னைச் சூழ மதில்போட்டு, உன்னை வளைந்துகொண்டு, எப்பக்கத்திலும் உன்னை நெருக்கி,
                    லூக்கா 19:43
*உன்னையும் உன்னிலுள்ள உன் பிள்ளைகளையும் தரையாக்கிப்போட்டு, உன்னிடத்தில் ஒரு கல்லின்மேல் ஒரு கல்லிராதபடிக்குச் செய்யும் நாட்கள் உனக்கு வரும்*
                    லூக்கா 19:44

என்று, மாகதீர்க்கதரிசி இயேசு கிறிஸ்துவும், தண்டணைப்பெறப்போகிறவர்களுக்காக பரிதபிக்கிறதை,  தீர்க்கதரிசிகள் மாதிரியாக எடுத்துக்கொள்ளவேண்டும்.

*"நான் சொன்னபடியே தண்டணை கிடைத்துவிட்டதே"* என்று   பெருமைப்பாராட்டவோ, மகிழ்ச்சியடையவோ கூடாது.

சவுலுக்கு எதிராக தீர்க்கதரிசனம் உரைத்துவிட்டு, அவனுக்காக துக்கித்துக்கொண்டிருந்த சாமுவேல் தீர்க்கதரிசியும் நல்ல மாதிரியே!
(1சாமு.15:26,28,35)

*வேண்டியவருக்கு சாதகமான, வேண்டாதவருக்கு எதிரான மனநிலையில் தீர்க்கதரிசிகள் இருக்கக்கூடாது.*

4⃣ எவ்வளவு பெரிய மனுஷனானாலும், எவ்வளவு பழகினவனானாலும் தெய்வபயமில்லாதவனோடு ஐக்கியம் பாராட்டக்கூடாது.

*சவுல் மரணமடையும் நாள்மட்டும் சாமுவேல் அப்புறம் அவனைக் கண்டு பேசவில்லை.*
                      1 சாமு.15:35

இது எவ்வளவு ஆச்சரியமாய் இருக்கிறது.

சாமுவேல் சவுலின்மேல் அதிகம் பிரியம் வைத்திருந்தார்.

ஆனால், சவுல் தேவனுக்குப் பிரியமில்லாதவனானபோது, அவனை சந்திப்பதைத் தவிர்த்துவிட்டார்!

👨🏻‍⚖ நான் யூதாவின் ராஜாவாகிய யோசபாத்தின் முகத்தைப் பாராதிருந்தால் *நான் உம்மை நோக்கவுமாட்டேன், உம்மைப் பார்க்கவுமாட்டேன்* என்று சேனைகளுடைய கர்த்தருக்கு முன்நிற்கிற நான் அவருடைய ஜீவனைக்கொண்டு சொல்லுகிறேன்.
                  2 இராஜா.3:14

என்று இஸ்ரவேலின் ராஜாவை புறக்கணித்த எலிசா இன்றைய தீர்க்களுக்கு சவால்!

5⃣ எவ்வளவு பெரிய மனுஷனானலும் கர்த்தர் ஏவுவரானால், எத்தனை பெரிய தண்டணை பெறவேண்டியிருந்தாலும் அவனுடைய தவறுகளை கண்டிக்கத் தயங்கக்கூடாது.

👨🏻‍⚖ *"நீர் உம்முடைய சகோதரன் மனைவியை வைத்துக்கொள்வது நியாயமல்ல"*
என்று ஏரோதை கண்டித்தார் மனுஷரில் பெரிய தீர்க்கதரிசி யோவான் ஸ்நானன்.

*விளைவு?*

ஏரோது சேவகரை அனுப்பி, அவனை் பிடித்துக் கட்டிக் காவலில் வைத்தான்.
(மாற்கு 6:18)

பிறகு தலையையும் இழந்தார் யோவான் ஸ்நானன்!
(மாற்கு 6:25-28)

*உயிரையும் இழக்க ஆயத்தமாய் இருக்கிறவனே உண்மையான தீர்க்கதரிசி!*

6⃣ தன் தீர்க்கதரிசனத்தை மனுஷர் உதாசீனப்படுத்தினாலும் கவலைப்படக்கூடாது.

எருசலேமில் பவுலுக்கு நேரிடப்போகிற பிரச்சனையை தீர்க்கதரிசனமாக அகபு சொல்லுகிறார்.
(அப்.21:10-11)

அதனால், எருசலேமுக்குப் போகவேண்டாம் என்று ஜனங்கள்  பவுலைத் தடுக்கிறார்கள்.(21:12)

ஆனால், "எருசலேமில் இயேசுவுக்காய் சாகவும் ஆயத்தமாயிருக்கிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டு பவுல் எருசலேமுக்குக் கௌம்பிவிட்டார்!(21:13)

அதற்காக அகபு வருத்தப்படவில்லை.

அகபுவை சொல்ல வைத்தவரும் கர்த்தரே! பவுலை உறுதியாய் புறப்பட வைத்தவரும் கர்த்தரே!

பாடுகளை எதிர்ப்பார்த்தே பவுல் எருசலேமுக்கு செல்லவேண்டும் என்று, முன்னமே அவரை கர்த்தர் அகபு மூலமாக  ஆயத்தப்படுத்தியிருக்கிறார்.

7⃣ இயேசுவின் அன்பை உடையலராக ஒரு தீர்க்கதரிசி இருக்கவேண்டும்.

*நான் தீர்க்கதரிசன வரத்தை உடையவனாயிருந்து,* சகல இரகசியங்களையும், சகல அறிவையும் அறிந்தாலும், .. *.. அன்பு எனக்கிராவிட்டால்* நான் ஒன்றுமில்லை.
                  1 கொரிந்.13:2

என்கிறதை தீர்க்கதரிசி மறந்துவிடக்கூடாது.

ஒவ்வொரு விசுவாசிக்கும் இருக்கவேண்டிய: நீடிய சாந்தமுள்ள, தயவுள்ள,  பொறாமையில்லாத, தன்னைப் புகழாத, இறுமாப்பாயிராத,
அயோக்கியமானதைச் செய்யாத, தற்பொழிவை நாடாத, சினமடையாத, தீங்கு நினையாத,
அநியாயத்தில் சந்தோஷப்படாத, சத்தியத்தில் சந்தோஷப்படக்கூடிய,
சகலத்தையும் தாங்கக்கூடிய, சகலத்தையும் விசுவாசிக்கக்கூடிய,  சகலத்தையும் நம்பக்கூடிய,  சகலத்தையும் சகிக்கக்கூடிய,
ஒருக்காலும் ஒழியாத அன்பு, தீர்க்கதரிக்களுக்கும் இருப்பது அவசியம்!
(கொரி.13:4-8)
*தீர்க்கதரிசனங்களானாலும் ஒழிந்துபோம்.* அந்நிய பாஷைகளானாலும் ஓய்ந்துபோம், அறிவானாலும் ஒழிந்துபோம்.
                  1 கொரிந்.13:8

தீர்க்கதரிசனம் ஒழிந்து போவதற்காய் அல்ல. தான் அன்புள்ளவனாய் இராததற்காகவே ஒரு தீர்க்கதரிசி கவலைப்படவேண்டும்!

*ஒருவன் தீர்க்கதரிசியாய் இருப்பதைவிட அன்புள்ளவனாக இருப்பதையே தேவன் அதிகமாக விரும்புகிறார்!*

அன்பு இல்லாவிட்டால், தீர்க்கதரிசி ஒன்றுமில்லை!!

இப்தா / Jephthah

இப்தா ஒரு வலிமையான போர் வீரன். ஒரு விலைமாதிற்குப் பிறந்தவன். எனவே அவனுடைய தந்தையின் குடும்பத்தினர் அவரை வெறுத்து துரத்தி விட்டார்கள். அவர் தப்பி ஓடி தோபு எனும் நாட்டில் வாழ்ந்து வந்தார். கடவுளின் அழைப்பு இப்தாவுக்கு வந்தது !

எத்தனை முறை பட்டாலும் திருந்தாத இனமாக இருந்தது இஸ்ரயேல். கடவுளின் தொடர்ந்த அன்பையும், பாதுகாப்பையும் பெற்ற அவர்கள் மீண்டும் கடவுளை நிராகரித்து வேற்று தெய்வங்களை வழிபடத் துவங்கினார்கள். எனவே அவர்கள் பலவீனமடைந்து எதிரிகளால் மீண்டும் அடிமையாக்கப் பட்டார்கள். அம்மோனியர்கள் அவர்களை நீண்ட நெடிய பதினெட்டு ஆண்டுகள் துன்புறுத்தினார்கள்.

இஸ்ரயேல் மக்கள் மீண்டும் கடவுளிடம் கதறி மன்றாடினார்கள். இந்த முறை கடவுள் சட்டென மனம் இரங்கவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் வழி விலகிச் செல்லும் மக்கள் மீது கோபம் கொண்டார். “வேறு தெய்வங்களைத் தேடிப் போனீர்களே..அவர்களே உங்களை விடுவிக்கட்டும் என்றார்”. மக்களோ தொடர்ந்து வேண்டினர்.

தங்களிடம் இருந்த வேற்று தெய்வ வழிபாடுகளை எல்லாம் விலக்கினர். மனம் திருந்தியதைச் செயலில் காட்டியதால் கடவுள் மனமிரங்கினார். அம்மோனியருக்கு எதிராக யார் போரிட்டு வெல்வாரோ அவரே நம் தலைவர் என மக்கள் தங்களுக்குள் முடிவு செய்தார்கள். அப்போது தான் இப்தா அழைக்கப்பட்டார்.

இப்தா மக்களிடம் வந்து,”என்னை உதாசீனப்படுத்தி அனுப்பி விட்டீர்கள். உங்களுக்குத் தேவைப்படும் போது மட்டும் என்னை அழைப்பீர்களோ ?” என தனது மன வருத்தத்தைக் கொட்டினார். மக்கள் அவரை சமாதானப் படுத்தி தங்கள் விடுதலைக்காகப் போரிடுமாறு வேண்டினார்கள். அவரும் ஒத்துக் கொண்டார்.

முதல் முயற்சியாக அம்மோனிய மன்னனிடம் ஒரு தூதனை அனுப்பி சமாதானம் செய்து கொள்ள முயன்றார். எதிரி மன்னன் விட்டுக் கொடுக்கவில்லை. எனவே போர் ஒன்றே முடிவு எனும் நிலை உருவானது. கடவுளின் அருள் இப்தாவின் மீது நிரம்பியது.

இப்தா ஒரு நேர்ச்சை செய்தார். “கடவுளே, நீர் எதிரிகளை என் கையில் ஒப்புவித்தால். நான் வெற்றியுடன் திரும்பி வரும்போது என் வீட்டு வாயிலில் இருந்து யார் புறப்பட்டு வருகிறாரோ, அவர் ஆண்டவருக்கு உரியவர். அவரை எரிபலியாகத் தருவேன்” என்றார்.

போர் நடந்தது. ஆண்டவர் அருளுடன் போரிட்ட இப்தா வெற்றி பெற்றார். பதினெட்டு ஆண்டு கால துயர வாழ்க்கை முடிவுக்கு வந்தது. இப்தா மகிழ்ச்சியுடன் ஊர் திரும்பினார். இந்த செய்தியைக் கேட்டு மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் மேள தாளங்களுடனும் அவரைச் சந்திக்க அவர் வீட்டு வாயிலில் இருந்து ஒரு பெண் ஓடி வந்தாள். அவள் இப்தாவின் அன்பு மகள். ஒரே மகள். அவருக்கு வேறு பிள்ளைகளே இல்லை !

இப்தா கடும் அதிர்ச்சியடைந்தார். தனது ஆடைகளைக் கிழித்துக் கொண்டு கதறினார்.. “ஐயோ மகளே.. என்னைத் துன்பத்தில் தள்ளி விட்டாயே” என்று புலம்பி தனது நேர்ச்சை பற்றி மகளிடம் சொன்னார். மகிழ்ச்சிக் கொண்டாட்டம் சட்டென கலைய, நிலைகுலைந்து போய் நின்றாள் மகள். ஆனாலும் கடவுளின் விருப்பமே நடக்கட்டும். இரண்டு மாதங்கள் நான் என் தோழியருடன் மலைகளில் சுற்றித் திரிந்து எனது கன்னிமை குறித்து நான் துக்கம் கொண்டாட வேண்டும் என்றாள் கண்ணீருடன்.

தந்தை தலையசைத்தார். மகள் மலைகளுக்கு பயணமானாள். இரண்டு மாதங்களுக்குப் பின் அவள் கன்னியாகவே தந்தையிடம் திரும்பி வந்தாள். அப்பா நான் தயார் என்றாள். இப்தா கடவுளுக்குச் செய்த நேர்ச்சையை நிறைவேற்றினார்.

அதிர்ச்சியும், வியப்பும், மகிழ்ச்சியும் கலந்த வாழ்க்கை இப்தாவுடையது. கடவுளுக்குக் கொடுத்த வாக்கை மன உறுதியுடன் இப்தா காப்பாறினார். அந்த நாட்களில் வீடுகளின் கீழ்த் தளத்திலும், வாயிலிலும் கால்நடைகளை பராமரிப்பது வழக்கம். அந்த அடிப்படையில் இப்தா நேர்ச்சை செய்திருக்கலாம். ஆனால் வெற்றி பெற்றவரை எதிர்கொள்ள வீட்டிலிருக்கும் பெண்கள் ஆடிப்பாடி செல்வார்கள் (1 சாமுவேல் 18 : 6-7 ) என்பதும் அன்றைய வழக்கமே ! எப்படியோ, கடவுளின் அழைப்பை அப்படியே ஏற்காமல் இப்தா செய்த நேர்ச்சை தேவையற்ற ஒன்று

தந்தையின் வேண்டுதலை நிறைவேற்ற தன்னையே தந்த அந்த பெயர் தெரியா பெண்ணின் அன்பும், இறையச்சமும் பிரமிக்கவும் வெலவெலக்கவும் வைக்கிறது.

அழைப்புக்குக் கடவுள் செவி கொடுக்கவில்லையெனில் முதலில் நமது பாவங்களையெல்லாம் விலக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட வேண்டும். இறைவனின் வார்த்தைகளைச் சோதித்தறியும் தேவையற்ற நேர்ச்சைகளை ஒதுக்க வேண்டும். இறைவனின் முன் செய்த உடன்படிக்கைகள் நிறைவேற்றப்பட வேண்டும். தனது வாழ்க்கையை விட இறைவனையே முக்கியமாகக் கொள்ள வேண்டும்.  என பல வேறுபட்ட படிப்பினைகள் இப்தாவின் வாழ்க்கையிலிருந்து நமக்குக் கிடைக்கின்றன.

ஏகூத்

இஸ்ரயேல் மக்கள் பாவம் செய்வதும், கடவுள் அவர்களைத் தண்டிப்பதும், தண்டனை தாங்க முடியாமல் அவர்கள் கடவுளிடம் வேண்டுவதும், கடவுள் அவர்களை மீட்பதும், மீண்டும் இஸ்ரயேல் மக்கள் பாவம் செய்வதும்… என அவர்களுடைய வாழ்க்கை ஒரு வட்டத்துக்குள் சுற்றிக் கொண்டே இருந்த காலகட்டம்.

பாவம் செய்த மக்களை விட்டுக் கடவுள் சற்றே பின்வாங்கினார். அவ்வளவு தான், அதுவரை வெல்ல முடியாதவர்களாய் இருந்த இஸ்ரயேலர்கள் திடீரென பலமிழந்தார்கள். மோவாபிய மன்னன் எக்லோன் சட்டென வலிமையடைந்தான். அவன் தன்னுடன் அம்மோனியரையும், அமலேக்கியரையும் சேர்த்துக் கொண்டு இஸ்ரயேல் மக்களை போரில் வென்றான். இஸ்ரயேல் மக்கள் மோவாபிய மன்னனுக்கு அடிமையானார்கள்.

பதினெட்டு ஆண்டுகள் எக்லோனின் அடிமைத்தனத்தில் இஸ்ரயேலர்கள் கடும் துயர் அனுபவித்தார்கள். இப்போது அவர்களுக்கு மீண்டும் புத்தி வந்தது. ‘கடவுளே, தப்பு செய்து விட்டோம் எங்களைக் காப்பாற்றும்’ என கதறினார்கள். கடவுள் மனமிரங்கினார்.

இப்போது இஸ்ரயேல் மக்களை மீட்க கடவுள் தேர்ந்தெடுத்த நபர் ஏகூத் ! ஏகூத் இஸ்ரயேலர்களை  மீட்க வேண்டும் என தீர்மானித்தார்.. ஏகூத் இடதுகைப் பழக்கம் உடையவர். இஸ்ரயேல் மக்கள் மன்னன் எக்லோனுக்குக் கப்பம் கட்டி வந்தார்கள். அவர்கள் ஏகூத்திடம் கப்பம் கொடுத்து அனுப்பி வைத்தார்கள். ஏகூத் ஒரு அடி நீளமுள்ள, இருபுறமும் கூர்மையான ஒரு வாளை எடுத்துக் கொண்டார். அதை வலது தொடையில் வைத்துக் கட்டிக் கொண்டு ஆடையால் மூடினார்.

மன்னன் கொழு கொழுவென இருந்தான். ஏகூத் கப்பத்தைக் கட்டி முடித்தபின் தன்னுடன் வந்தவர்களை வழியனுப்பி வைத்தார். பின் மன்னனிடம் திரும்பவும் சென்றார்.. “அரசே என்னிடம் ஒரு இரகசியச் செய்தி உள்ளது” ஏகூத் சொன்னார். உடனே மன்னர் “அமைதி” என்றார். சுற்றிலும் இருந்த பணியாளர்கள் எல்லோரும் அவரை விட்டுப் போனார்கள். அது குளிரூட்டப்பட்ட அறை.

மன்னன் ஆவலோடு எழுந்தான். ஏகூத் மின்னலென தனது இடது கையால் வலது தொடையிலிருந்த கத்தியை உருவினார். எக்லோனின் பருத்த தொந்தியில் சரக்கென குத்தினார். கத்தி மறு பக்கம் வெளியே வந்தது. கைப்பிடியும் வயிற்றுக்குள் சென்று விட்டது. அப்படிப்பட்ட ஒரு ஆக்ரோஷமான தாக்குதல்லை எதிர்பாராத மன்னன் நிலைகுலைந்து விழுந்தான்.

ஏகூத் ஏதும் நடவாதது போல வெளியே வந்தார். கதவை பூட்டினார். பின் குதிரையில் ஏறி விரைந்தார். எக்லோனின் வீரர்கள் மன்னனைக் காணாமல் அவருடைய அறைக்குச் சென்றார்கள். கதவு பூட்டியிருந்தது. சரி கழிவறைக்குப் போயிருப்பார் என அமைதி காத்தார்கள். வெகு நேரம் ஆளைக் காணாததால் மன்னனின் அறையைத் திறந்தார்கள். அங்கே மன்னன் உயிரிழந்த நிலையில் தரையில் அலங்கோலமாய்க் கிடந்தான்.

மன்னனைக் கொன்ற ஏகூத் இஸ்ரயேல் மக்களிடம் விரைந்து சென்றார். நடந்ததைக்கூறினார். ‘இதோ கடவுள் மோவாபியரான எதிரிகளை நமது கைகளில் ஒப்படைத்திருக்கிறார்” என அழைத்தார். மக்கள் அனைவரும் உற்சாகமடைந்தார்கள். மோவாபிய மன்னனின் ஆட்சி இஸ்ரயேலர்களால் முடித்து வைக்கப்பட்டது !

மக்கள் பெரும் மகிழ்ச்சியடைந்தார்கள். நீண்ட நெடிய எண்பது ஆண்டுகள் நாட்டில் அமைதி நிலவியது.

தமது வழிகளை விட்டு விலகிச் செல்லும் மக்களைக் கடவுள் கோபத்துடன் நிராகரிப்பதாக பழைய ஏற்பாட்டு நிகழ்வுகள் தொடர்ந்து சொல்கின்றன. மீண்டும் மக்கள் மனம் திரும்பி கடவுளிடம் வரும் போது அவர்களை மீட்க கடவுள்  ஒரு விடுதலையாளரை ஏற்படுத்துகிறார்.

மோவாபிய மன்னனிடம் அடிமையாய் இருந்த மக்கள் கடவுளை நோக்கிக் குரல் எழுப்ப 18 ஆண்டுகள் காத்திருந்தார்கள். அதன் பிறகு அபயக் குரல் எழுப்புகிறார்கள். 18 ஆண்டுகள் தங்களுடைய திறமைகளின் மேல் அவர்கள் நம்பிக்கை வைத்து முயற்சிகள் செய்து பார்த்திருக்கலாம். எல்லாவற்றிலும் தோல்வியே மிஞ்ச இனிமேல் நமக்கு கடவுள் மட்டுமே துணை என அவரிடம் வந்திருக்கலாம்.

“பாவம் செய்பவன் எல்லோரும் பாவத்துக்கு அடிமை” என்கிறார் இயேசு. இன்றும் பாவத்தில் விழுகின்ற மனிதன் உடனடியாக கடவுளை நோக்கி வேண்டுவதில்லை. “யாரும் செய்யாததா ? இது சின்ன பலவீனம் தான் பாவமில்லை, மனுஷ வாழ்க்கைல இதெல்லாம் சகஜம்” என ஏதோ ஒரு சாக்குப் போக்கின் பின்னால் அவன் இளைப்பாறுகிறான். எல்லாம் கை மீறி, மீட்பும் கைநழுவும் சூழல் உருவாகும் போது அவன் அபயக் குரல் எழுப்புகிறான். கடவுள் அதுவரை பொறுமையாய்க் காத்திருக்கிறார் !

பாவம் எனும் பள்ளத்தில் விழுபவர்களில் சிலர் அங்கேயே குடியிருக்கிறார்கள். சிலர் சில காலம் தங்கியிருக்கிறார்கள். சிலர் கரையேறிக் கரையேறி மீண்டும் குதிக்கிறார்கள். சிலர் மட்டுமே பதறிப் போய் கரையேறி சட்டென குளித்து தூய்மையாகிறார்கள். தூய்மை வாழ்வைத் தேடும் அத்தகைய பதட்டமே ஆன்மீகத்தின் ஆழங்களுக்கு நம்மை அழைத்துச் செல்லும்.

தவறாத மனிதன் இல்லை. தவறிவிட்டோம் என்பதை உணராதவன் மனிதனே இல்லை

அபிமெலக்கு

இஸ்ரயேல் மக்களை வழிநடத்தி வந்த எருபாகால் எனும் கிதியோனுக்கு பல மனைவியரும், எழுபது பிள்ளைகளும் இருந்தனர். செக்கேம் எனுமிடத்திலிருந்த வைப்பாட்டி மூலமாய் அவருக்கு அபிமெலெக்கு எனும் ஒரு முரட்டு மகனும் இருந்தான். கிதியோன் வயதாகி இறந்தார். இஸ்ரயேல் மக்கள் மீண்டும் பிற தெய்வங்களை வழிபட்டு பாவத்தில் விழுந்தார்கள்.

எருபாகாலுக்கு அபிமெலக்கை மன்னனாக்குதில் உடன்பாடு இருந்ததில்லை. எனவே அபிமெலக்கு சூழ்ச்சியாக தனது தாயின் சகோதரர்களிடம் சென்று, உணர்வு ரீதியாகப் பேசி தந்தைக்குப் பிறகு தலைமை இடத்தை அபகரிக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டான். அவர்கள் அவனுடைய பேச்சில் மயங்கினார்கள். பாகால் பெரித் – கோயிலில் இருந்து எழுபது வெள்ளிக்காசுகளைக் கொடுத்தனர். அவன் அந்தப் பணத்தைக் கொண்டு கொலையாளர்களை வாங்கினான். நேரடியாகத் தன்னுடைய சகோதரர்கள் வீட்டுக்குச் சென்று அவர்கள் எழுபது பேரையும் ஒரே கல்லில் வைத்து அடித்துக் கொடூரமாகக் கொலை செய்தான். கடைசி மகனான யோத்தாம் ஒளிந்து கொண்டதால் தப்பித்தான்.

முரடனான அபிமெலெக்கை மக்கள் அரசனாக்கினார்கள். யோத்தாம் அதைக் கண்டு கலங்கினார். வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க கெரிசிம் மலைக்கு மேல் ஏறிநின்று ஒரு கதையைச் சொன்னார். மரங்களெல்லாம் ஒன்று கூடி தங்களுக்கு அரசனாய் இருக்கும் படி ஒலிவ மரத்திடம் கேட்டன. ஒலிவ மரமோ ‘பயன்படக்கூடிய எண்ணை தயாரிக்கும் பணி எனக்கு உண்டு’ தலைவனாய் இருக்க முடியாது என்றது. மரங்கள் அத்தி மரத்திடம் சென்றன,’ எனக்குப் பழங்கள் விளைவிக்கும் வேலையிருக்கிறது’ என அத்தி மரம் மறுத்தது. மரங்கள் திராட்சைக் கொடியிடம் சென்றன, ‘எனக்கு திராட்சை ரசம் தயாரிக்கும் வேலையிருக்கிறது, அதுதான் முக்கியம்’ என கொடியும் கை விரித்தது.

மரங்களெல்லாம் முட்புதரிடம் போய், அரசனாய் இருக்கும் படி கேட்டன. ஒன்றுக்கும் உதவாத முட்செடி ‘வாருங்கள் நானே உங்கள் அரசன். என் நிழலில் இளைப்பாறுங்கள். இல்லையேல் என்னிடமிருந்து கிளர்ந்தெழும் நெருப்பு மிகப்பெரிய அழிவை உருவாக்கும்’ என்றது.

கதையை சொல்லிய யோத்தாம் மக்களிடம் கண்ணீரோடு பேசினார். என் தந்தை உங்களை மீட்டார். எப்படியெல்லாம் வழிநடத்தினார். அவரையும் கடவுளையும் விட்டு விலகிய நீங்கள் அழிவீர்கள் என சாபமிட்டார். பின்னர் முரடன் அபிமெலெக்குவுக்கு அஞ்சி ஓடி ஒளிந்தார்.

அபிமெலெக்கு மூன்று ஆண்டுகள் கொடுங்கோல் ஆட்சி புரிந்தான். கடவுள் அபிமெலக்குக்கு எதிராக மக்கள் மனதில் பகையை ஊட்டினார். நாட்டில் நிம்மதியும், அமைதியும் விலக, வழிப்பறி, கொலை, கொள்ளையெல்லாம் நடந்தன.  அப்போது  மக்களிடையே ககால் என்பவன் வீரனாய் தோன்றினான். மக்கள் அவனுக்கு ஆதரவு கொடுத்தனர். அவன் அபிமெலக்கை எதிர்த்துப் பேசினார்.

அபிமெலக்கின் வீரன் செபூல், அந்த நகரின் அதிகாரியாய் இருந்தான். அவன் இந்த விஷயத்தை அபிமெலெக்கின் காதுகளில் போட்டான். செபூல், ககாலின் கூடவே இருந்து அவனுக்கு எதிராக சதி வேலை செய்தான். அபிமெலக்கின் வீரர்களிடம் அவனை மாட்டி விட்டான். ககால் வீரமாகப் போரிட்டான் ஆனால் தாக்குப் பிடிக்க முடியவில்லை. தப்பி ஓடினான்.

அபிமெலக் மக்கள் மீது கடும் கோபம் கொண்டு அவர்களை அழிக்கத் துவங்கினான். நகரை அழித்து, நகரில் உப்பைத் தூவினான். மிச்சமிருந்த மக்களில் சுமார் ஆயிரம் பேர் பயந்து போய் எல்பெரித் பாகால் கோயிலுக்குள் போய் பூட்டிக் கொண்டனர். கோயிலுக்குள் இருந்தால் தப்பலாம் என நினைத்தனர். அபிமெலெக்கோ மரங்களை வெட்டி கோயிலைச் சுற்றிலும் அடுக்கி, கோயிலையே எரித்துக் கொக்கரித்தான்.

நகருக்கு நடுவே ஒரு பெரிய கோட்டை இருந்தது. மக்கள் தலைதெறிக்க ஓடிப் போய் அதற்குள் ஒளிந்து கொண்டனர். கோட்டையைப் பிடிக்கும் கர்வத்துடன் அபிமலெக் கோட்டை வாசலை நெருங்கினான். ஆனால் கோட்டைக்கு மேல் ஒரு பெண் கையில் அம்மிக் கல்லுடன் தயாராய் இருந்தாள். கோட்டைக் கதவருகே அவன் வந்ததும் கல்லை நேராகத் தலையில் போட, தலை பிளந்து விழுந்தான் அபிமெலக்கு.

உயிர் பிரியும் கணத்திலும் தன் கர்வத்தை விடவில்லை அவன். அருகிலிருந்த வீரனை நோக்கி, என்னை உன் வாளால் வெட்டிக் கொன்று விடு. ஒரு பெண்ணின் கையால் செத்தேன் என்பது எனக்கு அவமானம் என்றான். வீரனும் அவனைக் குத்திக் கொன்றான். ஆனாலும் வரலாறு அந்தப் பெண்ணின் பெயரை மறக்காமல் குறித்து வைத்துக் கொண்டது. “அபிமெலக்கைக் கொன்றது யார்? மதில் சுவரினின்று ஒரு எந்திரக் கல்லை எறிந்தவள் ஒரு பெண்ணல்லவா?” எனும் 2 சாமுவேல் 11 : 21 வசனம் அதை தெளிவாக்குகிறது !

இறை அழைத்தல் இல்லாமல் தனக்குத் தானே பட்டம் சூட்டிக் கொண்டு, கர்வத்தைத் தலையில் சுமந்து கொண்டு, வன்முறையாலும், சுய பலத்தாலும் அனைத்தையும் சாதிக்க நினைப்பவர்கள் நிச்சயம் அழிவார்கள் என்பதை அபிமெலக் வாழ்க்கை மீண்டும் ஒரு முறை நமக்கு விளக்குகிறது.

கிதியோன் GIDEON

சிறுத்தை மேல் இருக்கும் சிற்றெறும்பு, தானே சிறுத்தையை விட உயர்வானது என கருதிக் கொள்ளும். அப்படித் தான் இருந்தது இஸ்ரயேல் மக்களுடைய நிலமை. இறைவனை விட்டு மீண்டும் விலகினார்கள். மிதியானியர்களிடம் அடிமையாய் ஆனார்கள்.

ஏழு வருடங்கள் மிகக் கடுமையான வாழ்க்கை. இஸ்ரயேல் மக்கள் தங்கள் தவறுகளை உணர்ந்து கடவுளை நோக்கிக் கதறினார்கள்.

இறைவாக்கினர் மூலம் கடவுள் பேசினார் “ நானே உங்கள் கடவுள். வேறு தெய்வங்களை வழிபடாதீர்கள் என்றேன். நீங்கள் கேட்கவில்லை” என்றார். மக்கள் தங்கள் தவறுகளை உணர்ந்தார்கள்.

அந்த நாட்டில் ஒபிரா என்னுமிடத்தில் “கிதியோன்” என்பவர் கோதுமைக் கதிர்களை திராட்சை ஆலையில் வைத்து ரகசியமாய் அடித்துக் கொண்டிருந்தார்.

“வீரனே.. கடவுள் உன்னோடு இருக்கிறார்” திடீரென முன்னால் தோன்றிய தூதனைக் கண்ட கிதியோன் தடுமாறினார்.

“கடவுள் என்னோடு இருந்தால் ஏன் எங்களுக்கு இந்த சோதனைகள் ?”

“நீ போ, மிதியானியரிடமிருந்து நீ மக்களை விடுவிப்பாய், நான் உன்னோடு இருப்பேன்”

“கடவுளே.. உண்மையிலேயே நீர் கடவுளா ? நான் படையல் எடுத்து வரும் வரை நீங்கள் இருந்தால் இது கடவுளின் வாக்கு என நம்புவேன்”

“சரி.. போய் வா” தூதர் சொல்ல, கிதியோன் விரைந்தார்..

கிதியோன் தூதருக்குப் படையல் கொண்டு வரும் வரை தூதர் அங்கே இருந்தார். படையலை பாறையில் வைத்ததும், தூகர் கையிலிருந்த கோலினால் அதைத் தொட்டார். நெருப்பு எரிந்தது. தூதர் மறைந்தார்.

கிதியோன் பரவசமானார். அந்த இடத்திலேயே கடவுளுக்கு ஒரு பலிபீடம் கட்டி “நலம் தரும் ஆண்டவர்” என பெயரிட்டு அழைத்தார்.

கடவுள் அவரிடம் பிற தெய்வங்களில் பலி பீடங்களை அழித்து, கம்பங்களை ஒடித்து, உண்மை கடவுளுக்கு பலி செலுத்தச் சொன்னார். கிதியோன் ஒரு இரவில் அதை நிறைவேற்றினார்.

பகலில் எழுந்த மக்கள் நடந்ததை அறிந்து கடும் கோபமடைந்தார்கள். கிதியோனைக் கொல்ல வேண்டும் எனும் வெறி அவர்கள் கண்களில் எரிந்தது.

“நீங்கள் கடவுளை வழிபடுகிறீர்களா ? பாகாலுக்காக போராடுகிறீர்களா ? எவனாவது பாகால் பெயரைச் சொல்லி போரிட வந்தால் இரவு முடியும் முன் கொல்லப்படுவான்” கிதியோனின் தந்தை யோவாசு அவர்களை எச்சரித்தார்..

“பாகால் உண்மையான கடவுளாக இருந்தால் அவருடைய பலிபீடங்களை அழித்தவனை அவரே அழிக்கட்டும்.” என்று சொல்லி மக்கள் கிதியோனுக்கு ‘எரு-பாகால்’ என பெயரிட்டனர்.

இதற்குள், மிதியானியரும், அமலேக்கியரும் இஸ்ரயேலரின் எல்லைக்குள் நுழைந்து கூடாரமடித்துத் தங்கினார்கள். மக்கள் அச்சமடைந்தனர்.

கிதியோன் மனதில் சந்தேகம். “கடவுளே உண்மையிலேயே நான் இவர்களோடு போரிடவேண்டுமா ? ஒரு ஆட்டுக் கம்பளியை தரையில் விரித்து வைக்கிறேன். தரையெல்லாம் காய்ந்து இருந்து, கம்பளி மட்டும் ஈரமாய் இருந்தால், நீர் என் மூலமாய் வெற்றி தருவீர் என புரிந்து கொள்வேன்” என்றார்.

என்ன அதிசயம், மறு நாள் காலையில் கம்பளி ஈரமாகவும், தரை உலர்ந்தும் இருந்தது.

இப்போதும் கிதியோனின் சந்தேகம் தீரவில்லை. “கடவுளே.. இன்னும் ஒரே ஒரு முறை. இன்று தரை ஈரமாய் இருக்க வேண்டும், கம்பளி காய்ந்திருக்க வேண்டும்.” என்றார். மாபெரும் அதிசயமாக தரையெல்லாம் பயங்கர ஈரமாகவும், கம்பளி உலர்ந்தும் இருந்தது ! கிதியோன் மனதளவிலும், உடலளவிலும் தயாரானார்.

மாபெரும் படையுடன் அவர் போருக்குக் கிளம்பினார். “நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். இப்போது வெற்றி தந்தால் உங்கள் பலத்தால் வெற்றி கொண்டதாய் நினைப்பீர்கள்” என்றார் கடவுள்.

“போருக்குப் பயப்படுபவர்களெல்லாம் திரும்புங்கள்” கிதியோன் சொன்னார். 22 ஆயிரம் பேர் அஞ்சினர். 10 ஆயிரம் பேர் எஞ்சினர்.  கடவுள் இன்னொரு சோதனையையும் வைத்தார்.

அதன்படி அருகில் இருந்த நீர் நிலையில் போய் எல்லோரையும் தண்ணீர் குடிக்கச் சொன்னார் கிதியோன். பெருபாலானோர் முழங்கால் படியிட்டு தண்ணீரைக் குடித்தனர். முன்னூறு பேர்  மட்டும் நாயைப் போல நாக்கினால் நக்கித் தண்ணீர் குடித்தனர்.

கடவுள் சொன்னார், “இந்த 300 பேர் போதும். இவர்கள் மூலம் நான் உனக்கு வெற்றி தருவேன் “ !

கிதியோன் அந்த முன்னூறு பேருடனும் சென்று மிகப்பெரிய எண்ணிக்கையிலான எதிரிகளைத் தோற்கடித்து வெற்றி பெற்றார்.

கிதியோன் கடவுளின் அழைப்பை மூன்று முறை சந்தேகத்தால் சோதிக்கிறார். இருந்தாலும் கடவுள் பொறுமையாய் இருக்கிறார். அவருக்கு விசுவாசம் ஊட்டுகிறார். நம்பிக்கையில் பலவீனமாய் இருக்கும் நமக்கு இது மிகப்பெரிய ஆறுதல் செய்தி !

32000 பேர் கொண்ட படையிலிருந்து 300 பேர் மட்டுமே கடவுளால் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றனர். எதற்காகவும் மண்டியிடாமல் இருப்பவர்கள் மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றனர் !

உறுதியான விசுவாசமும், நிலையான விசுவாசமும் நமக்குத் தேவை என்பதை கிதியோன் வாழ்க்கை நமக்குச் சொல்கிறது.

தெபோராள்

இஸ்ரயேல் மக்கள் மீண்டும் பாவத்தில் விழுந்தார்கள் வீழ்ச்சியடைந்தார்கள். கானானிய மன்னன் யாயீர் என்பவனிடம் அடிமையானார்கள். அவனுக்கு  சீசரா என்னும் படைத்தலைவன் உண்டு. யாயீரிடம் மக்கள் கடுமையான அடக்குமுறைக்கு ஆளானார்கள். அவன் இருபது ஆண்டுகள் அவர்களை அடக்கி ஆண்டான்.

மக்கள் மனம் திரும்பி கடவுளை நோக்கி அபயக் குரல் எழுப்பினார்கள். கடவுள் மனமிரங்கினார். அந்த காலகட்டத்தில் இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு நீதித் தலைவியாக தெபோராள் எனும் பெண்மணி இருந்தார்.  மக்கள் தீர்ப்பு தேவைப்படுகையில் அவரைத் தான் சென்று பார்ப்பார்கள். அவர் பாராக் எனும் நபரை ஆளனுப்பிக் கூப்பிட்டார்.

பாராக் வந்தார்.

தெபோராள் அவரிடம், “நீ போய் நப்தலி, செபுலோன் மக்களை தாபோர் மலையில் கூட்டு. அதிலிருந்து பத்தாயிரம் பேரைத் தேர்ந்தெடு. உன் மூலம் இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு விடுதலை என கடவுள் சொல்கிறார்” என்றார்.

பாராக்கோ தயங்கினார். “நீரும் என்னோடு வந்தால் நான் போவேன்” என்றார்.. தெபோராள் நிமிர்ந்தாள். “வருகிறேன். ஆனால், இனி உனக்குப் பெருமை இருக்காது. கடவுள் சீசராவை ஒரு பெண்ணின் கையில் தான் ஒப்படைப்பார்” என்றார்.

தெபோரா எழுந்து பாராக்குடன் நடந்தார். திட்டமிட்டபடி மலையின் மேல் பத்தாயிரம் வீரர்களைக் கூட்டியாயிற்று. இப்போது சீசராவுக்குத் தகவல் சென்றது. “இதோ, பாராக் படையுடன் தாபோர் மலையில் ஏறிவிட்டான்”.

சீசரா அசரவில்லை. அவனிடம் இருந்த தொள்ளாயிரம் இரும்புத் தேர்களையும், மக்களையும் அழைத்துக் கொண்டு போர் முழக்கத்துடன் விரைந்தான்.

தெபோரா பாராக்கிடம், “செல்லும் ! இதோ வெற்றி உன் பக்கம்” என்றார். பாராக் மலையிலிருந்து இறங்கினார். அவருக்குப் பின்னால் பத்தாயிரம் பேரும் சீறிப் பாய்ந்தனர். அவர்களிடம் வெல்ல வேண்டுமெனும் வேட்கையும், கடவுளின் அருளும் இருந்தது.

படு பயங்கர போரில் சீசராவின் படை படுதோல்வியடைந்தது. மாவீரன் சீசரா உயிருக்குப் பயந்து தேரிலிருந்து இறங்கித் தப்பியோடினான். தலைதெறிக்க ஓடியவன் எபேர் என்பவரின் மனைவியான யாவேலின் கூடாரத்துக்குச் சென்றார். மன்னன் யாபீனுக்கும் எபேருக்கும் நல்ல நட்பு இருந்தது.

யாவேல் சீசராவை மரியாதையுடன் வரவேற்றாள். உள்ளே அமர வைத்து போர்வையால் மூடி தண்ணீர் கொடுத்தார். “வாசலில் போய் நில். யாராவது வந்து கேட்டால் உள்ளே யாரும் இல்லை என சொல்” என்று சொல்லி விட்டு களைப்பில் அயர்ந்து தூங்கினான் சீசரா.

அவன் தூங்கும் வரை யாவேல் அமைதியாய் இருந்தாள். அவளுடைய கண்களில் பகை மிதந்தது. ஆணி போல நீண்டிருந்த கூடார முளை ஒன்றைக் ஒரு கையில் எடுத்தாள். மறு கையில் ஒரு பெரிய சுத்தியலைப் பிடித்தாள். ஓசைப்படாமல் அவனை நெருங்கினாள். அவனுடைய நெற்றியில் கூடார முளையை வைத்து சுற்றியலால் ஓங்கியடித்தாள். ஆணி அவனுடைய நெற்றியைத் துளைத்து மறு பக்கம் தரையில் புதையும் வரை அடித்தாள். சீசரா, அங்கேயே இறந்தான்.

அப்போது சீசராவைத் தேடிக் கொண்டு பாராக் அந்த கூடார வாசலில் வந்தான். யாவேல் வெளியே வந்தாள். பாராக்கைப் பார்த்தாள்., “ வாங்க, நீங்க தேடும் ஆளைக் காட்டுகிறேன்” என்று சொல்லி பாராக்கை உள்ளே கூட்டிச் சென்றாள். பாராக் உருவிய வாளுடன் உள்ளே பாய்ந்தான். உள்ளேயோ சீசரா இரத்த வெள்ளத்தில் இறந்து கிடந்தான்.

தெபோராள் பைபிளின் மிக முக்கியமான நபர். இஸ்ரவேல் மக்களுக்கான “ஒரே பெண்” நீதிபதி இவர் தான்.

ஞானமும், விவேகமும் கூடவே தைரியமும் நிரம்பிய பெண் என்கிறது விவிலியம்.

 இவருடைய வாழ்க்கை சில சிந்தனைகளை நமக்குள் உருவாக்குகிறது.

பழைய ஏற்பாட்டில் வரும் மூன்றே மூன்று பெண் தீர்க்கத் தரிசிகளில் ஒருவர் இவர்.

 தவறுகளைத் தட்டிக் கேட்பவராகவும், பிறருக்கு உதவி செய்பவராகவும், அமைதியை விரும்புபவராகவும், இறைநம்பிக்கை உடையவராகவும் தெபோராள் இருந்தார்.

இஸ்ரவேலர்களிடையே தலைமையேற்கத் தகுதியான ஆண்கள் இல்லாமல் போனபோது, கடவுள் ஒரு பெண்மணியை தலைவியாக அமர்த்துகிறார்.

 தேவைப்படுகையில், கடவுள் தலைமைப் பதவிக்கு பெண்களையும் அமர்த்துவார் என்பதை இது உணர்த்துகிறது.

தெபோராள் கடவுளின் வார்த்தைகளை நம்பி, சற்றும் மாற்றாமல், அப்படியே மக்களிடம் சொல்லும் பெண்மணியாக இருந்தார்.

கடவுளின் வார்த்தையை நீர்த்துப் போகச் செய்யக் கூடாது என்பதை இது புரியவைக்கிறது.
பாராக் கடவுளின் வார்த்தையை விட அதிகமாய் தெபோராளின் அருகாமையை நம்பினான்.

 வார்த்தையான கடவுளை நம்பாமல், மனிதர்களை நம்புகையில் நாம் ஆன்மீக உயர் நிலையை அடைவதில்லை எனும் பாடம் அது !

அழைப்புக்குச் செவி கொடுக்காமல் தயங்குபவர்களைக் கடவுள் கௌரவிப்பதில்லை. சீசராவைக் கொல்லும் அழைப்பு பாராக்கிற்கு இருந்தது. ஆனாலும் அவர் தயங்கியதால் அந்தத் திட்டம் யாவேல் எனும் பெண் மூலமாய் நடந்தது.